Les maux d'une pénitence - Mysa

Je fais mon entrée avec mon rap dans la 3ème guerre mondiale

Entre coursives et rêves, on a croisé le fer au diable

Un glaive au-dessus du crâne, chaque jour on se lève au-dessus du drap linceul

La rue du drame: c’est où on se sent moins seul

Bannis des centres-villes, gamin omis le ventre vide

On a oublié d’avancer quand leurs sciences vont trop vite

Entre politiques et androgynes, la misère nous rend trop chic

Dis-leur qu’on sera jamais aussi pervers si on vend trop de shit

Je devrais rougir parce que je me sens différent

Alors qu’ils font tout pour qu’je vive où les ennuis dérangent

Aucun cirage de pompes, mon disque est un attelage de bombes

Sur lequel j’fais route, Emzi, Paris en passant par Beyrouth

Ils nous en veulent apparemment, dans les vestiges de nos blocs

On rêve de faire tourner le vent à la guise de nos glocks

Car la réalité n’est pas si facile à vivre

En 2007 la corruption fascine la ville

Donne-moi un plan pour m'évader mais pas un truc qui se met dans les veines

Les gens sont fous, il y a plus de religion dans l'éveil

Je suis pas là pour me faire cuisiner pour l’enfer

La France passe à la casserole depuis le siècle des Lumières

Parait qu’on a plus la parole, trop intelligent pour la lucarne du diable

On fait des blogs, on veut notre part du dialogue

Viens manger dans un quartier de pauvres avant de crever dans une métropole de

riches

La porte est ouverte, on te garde un bol de riz

Ils voudraient que je chante la Marseillaise la main sur le cœur

Mais j’suis libre, sur un fil j’ai trouvé mon équilibre

Je suis qu’une victime de leur fatwa païenne

Ils préféraient que je fasse un clip sale dans un Porsche Cayenne

Laisse-moi, on peut flinguer n’importe qui mais pas l’espoir

Ils croient diriger le monde, on les laisse croire

Plus très loin de la délivrance, on a construit le pays France

On leur doit rien à part les maux d’une pénitence

Nous en veut pas si on rêve de shooter ton gentil président

On rêve de sauver la France chaque jour plus résistante

Quand les collabos gagnent du terrain, quand tu embrasses Marianne

Tous les soirs au 20 heures, salissent mon linge

Et celui de mes proches, trop controversé comme Coluche-Desproges

Je lance un appel à mon semblable: il faut que tu décroches

En parcourant toutes les rues de Metz dans une vilaine voiture

Je remémore la misère en matant leurs villégiatures

Aucune amertume si tu choisis le simple et la vertu

Rien de tragique même si t’as pas la même thune

Dans ce désert intellectuel, on a franchit les mêmes dunes

Appuis sur lecture, mon rap t’envoie sur Neptune

Oublie la haine que tu transpires

C’est déjà assez dur de se battre contre tous ces mecs qui conspirent

Et j’ai choisis mon camp parce que ma vie c’est bien ma foi et pas ma firme

Aucune ambiguïté, à la fois il faut que je l’affirme

Ma vie personnelle pour moi est intranscriptible

Pas prêt à réussir, je veux pas faire un grand strip-tease

Aucune volonté d’investissement, fier de faire partie de ceux qui disent non

Ceux qui se mentent, enlèvent leur déguisement

Les gens sont vides, livides, sans attaches divine

Ils gobent tous ce qu’on leur dit, tout ce qu’ils voient à la TV

Marre de côtoyer des mutants sur une planète maudite

Une légitime pénitence, la haine comme leitmotiv

Issue de la même notice, je vis sur une terre d’autistes

Qui hochent la tête et disent oui même à l’affaire Baudis

Je me fraye un chemin entre les lois anti-Islam

Et leur nationalisme inspiré des pays slaves

Ils nous programment des 11 septembre et des prises d’otages à Beslan

Pour asseoir leur suprématie sur notre condition d’esclave

Donner la parole aux hommes au lieu de la donner aux singes

De Darwin qui renient même leurs chromosomes

Coupable de ne pas s’accorder une vie d’animal à l’image

Des idoles qui nous fabriquent, de ceux que le diable abrite

Mon disque est franc et peu saouler à la longue

Je martèle les propos qu’on ne m’autorise pas avant de partir trop tôt

Baisse pas les yeux t’es la richesse du pays France

On leur doit rien à part la tristesse d’une pénitence

Ik maak mijn entree met mijn rap in de 3e wereldoorlog

Tussen gangen en dromen kruisten we de zwaarden met de duivel

Een zwaard boven de schedel, elke dag stijgen we uit boven het lijkwade

Dramastraat: Hier voel je je minder alleen

Verbannen uit de binnenstad, kind weggelaten op een lege maag

We vergaten verder te gaan als hun wetenschap te snel gaat

Tussen politici en androgynen maakt ellende ons te chic

Zeg ze dat we nooit zo pervers zullen zijn als we te veel wiet verkopen

Ik zou moeten blozen omdat ik me anders voel

Terwijl ze er alles aan doen om mij te laten wonen waar moeilijkheden storen

Geen Poolse pompen, mijn record is een hitch van bommen

Waarop ik reis, Emzi, Parijs door Beiroet

Ze hebben blijkbaar een hekel aan ons, in de overblijfselen van onze blokken

We dromen ervan de wind te laten draaien zoals onze glocks

Omdat de realiteit niet zo gemakkelijk is om mee te leven

Anno 2007 fascineert corruptie de stad

Geef me een plan om te ontsnappen, maar niet iets dat in mijn aderen komt

Mensen zijn gek, er zit meer religie in ontwaken

Ik ben hier niet om voor de hel te koken

Frankrijk gaat sinds de Verlichting naar de pan

Het lijkt erop dat we geen vloer meer hebben, te slim voor het dakraam van de duivel

We bloggen, we willen ons deel van de dialoog

Kom eten in een arme buurt voordat je sterft in een metropool van

rijk

De deur staat open, we houden een kom rijst voor je

Ze willen graag dat ik de Marseillaise zing met mijn hand op mijn hart

Maar ik ben vrij, op een draad vond ik mijn evenwicht

Ik ben gewoon een slachtoffer van hun heidense fatwa

Ze hadden liever dat ik een vuile clip deed in een Porsche Cayenne

Laat me, we kunnen iedereen neerschieten, maar niet hopen

Ze denken dat ze de wereld regeren, we laten ze geloven

Niet ver van bevrijding bouwden we het land Frankrijk

We zijn hun niets anders verschuldigd dan boetedoening

We vinden het niet erg als we dromen van het neerschieten van je aardige president

We dromen ervan om Frankrijk elke dag weerbaarder te maken

Als medewerkers terrein winnen, als je Marianne kust

Elke avond om 20.00 uur mijn was bevuilen

En die van mijn familieleden, te controversieel zoals Coluche-Desproges

Ik doe een oproep aan mijn medemens: u moet opnemen

In een lelijke auto door alle straten van Metz rijden

Ik herinner me de ellende die naar hun resorts keek

Geen bitterheid als je kiest voor het eenvoudige en de deugdzame

Niets tragisch, zelfs als je niet hetzelfde geld hebt

In deze intellectuele woestenij staken we dezelfde duinen over

Druk op play, mijn rap stuurt je naar Neptunus

Vergeet de haat die je zweet

Het is al moeilijk genoeg om te vechten tegen al deze mannen die samenzweren

En ik koos mijn kant omdat mijn leven mijn geloof is en niet mijn bedrijf

Geen dubbelzinnigheid, beide moet ik bevestigen

Mijn persoonlijke leven is voor mij onuitvoerbaar

Niet klaar om te slagen, ik wil geen grote striptease doen

Geen bereidheid om te investeren, trots om tot degenen te behoren die nee zeggen

Degenen die tegen elkaar liegen, doen hun vermomming af

Mensen zijn leeg, woedend, zonder goddelijke banden

Ze kopen alles wat ze wordt verteld, alles wat ze op tv zien

Moe van het wrijven met mutanten op een vervloekte planeet

Gerechtvaardigde boetedoening, haat als leidmotief

Uit hetzelfde record woon ik in autistisch land

Die knikken en zelfs ja zeggen tegen de zaak Baudis

Ik baan me een weg door anti-islamwetten

En hun nationalisme geïnspireerd door Slavische landen

Ze plannen 9/11 en Beslan gijzeling

Om hun suprematie over onze slaventoestand te vestigen

Geef stem aan mannen in plaats van apen

Van Darwin die zelfs hun chromosomen ontkennen

Schuldig aan het zichzelf niet toestaan ​​van een dierlijk leven in het beeld

Van de afgoden die ons maken, van degenen die de duivel beschermt

Mijn staat van dienst is openhartig en op den duur een beetje dronken

Ik hamer op de woorden dat ik niet mag voordat ik te vroeg vertrek

Kijk niet naar beneden, je bent de rijkdom van het land Frankrijk

We zijn hun niets anders verschuldigd dan de droefheid van een boetedoening