Te Pareces Tanto A Él - Myriam Hernandez

Sera mejor que te lo diga de una vez,

Antes que llegue a suceder lo que sospecho,

Hay un amor que no he podido desprender,

De lo mas hondo de mi ser, por mas que quiero.

Tenia tus manos, tu mirar, tu candidez,

Y como tu era un atento caballero,

Pero de pronto fue un infierno vivir con l,

Y si he salido de las llamas,

Debo cuidarme de caer en el brasero.

Te pareces tanto a l, cuando me amaba,

Cuando yo era su universo y su razn de ser,

Te pareces tanto a l, cuando en su alma,

Slo existia yo y me era fiel.

Te pareces tanto a l, y es un consuelo,

Porque creo que algun dia te llegar a querer,

Pero mientras voy matando su recuerdo,

Yo se que a ti tambin… Tambin te perder.

Solo

Tenia tus manos, tu mirar, tu candidez,

Y como tu era un atento caballero,

Pero de pronto fue un infierno vivir con l,

Y si he salido de las llamas,

Debo cuidarme de caer en el brasero.

Te pareces tanto a l, cuando me amaba,

Cuando yo era su universo y su razn de ser,

Te pareces tanto a l, cuando en su alma,

Slo existia yo y me era fiel.

Te pareces tanto a l, y es un consuelo,

Porque creo que algun dia te llegar a querer,

Pero mientras voy matando su recuerdo,

Yo se que a ti tambin te perder.

Het zou beter zijn als ik je een keer vertelde,

Voordat wat ik vermoed gebeurt,

Er is een liefde die ik niet heb kunnen loslaten,

Uit het diepst van mijn wezen, zoveel als ik wil.

Ik had je handen, je blik, je openhartigheid,

En aangezien je een attente heer was,

Maar plotseling was het een hel om met hem te leven,

En als ik uit de vlammen ben gekomen,

Ik moet oppassen dat ik niet in de vuurpot val.

Je lijkt zo veel op hem, toen hij van me hield,

Toen ik zijn universum was en zijn reden van bestaan,

Je lijkt zo veel op hem, terwijl in zijn ziel,

Er was alleen ik en hij was me trouw.

Je lijkt zo veel op hem, en het is een troost,

Omdat ik geloof dat ik op een dag van je zal houden,

Maar terwijl ik zijn geheugen vermoord,

Ik weet dat jij ook... Ik zal jou ook verliezen.

Enkel en alleen

Ik had je handen, je blik, je openhartigheid,

En aangezien je een attente heer was,

Maar plotseling was het een hel om met hem te leven,

En als ik uit de vlammen ben gekomen,

Ik moet oppassen dat ik niet in de vuurpot val.

Je lijkt zo veel op hem, toen hij van me hield,

Toen ik zijn universum was en zijn reden van bestaan,

Je lijkt zo veel op hem, terwijl in zijn ziel,

Er was alleen ik en hij was me trouw.

Je lijkt zo veel op hem, en het is een troost,

Omdat ik geloof dat ik op een dag van je zal houden,

Maar terwijl ik zijn geheugen vermoord,

Ik weet dat ik jou ook zal verliezen.