Turn Loose the Swans - My Dying Bride

So little of what we observe, is the girl herself

Elaborate, scented coiffers

Adieu d’amour

Vast is the heirs ballroom

Let the rich give you presents

Heaven pours from her throat, as she sings and as she dances

The fumes of rich swine, honeyglazed and dripping, playing in the air

My mouth eager and wishing

But I return to this nightingale

Her hair all fiery red

Deep it is and wild

My weakness will be fed

Boys whipped on the the Altar of Diana, sometimes until they died

The cunning wily merchant, and his four crippled horses

Tales told in warlike manner

The storyteller by the fire

While musing deeply on this sight, the songster stirred my desire

You are sweet and fine to listen to

Long tresses about her neck

Yet much is false

This mighty evening, I’ve seen no face

This is crushing me

My quill it aches

Turn loose the swans that drew my poets craft

I’ll dwell in desolate cities

You burned my wings

I leave this ode, splendid victorious through the carnage

I wanted to touch them all

I wanted to touch them all

Zo weinig van wat we waarnemen, is het meisje zelf

Uitgebreide, geurende kapsalons

Adieu d'amour

Vast is de balzaal van de erfgenamen

Laat de rijken je cadeautjes geven

De hemel stroomt uit haar keel, terwijl ze zingt en terwijl ze danst

De dampen van rijke zwijnen, met honing geglazuurd en druipend, spelend in de lucht

Mijn mond gretig en verlangend

Maar ik keer terug naar deze nachtegaal

Haar haar helemaal vurig rood

Diep is het en wild

Mijn zwakte zal worden gevoed

Jongens sloegen op het altaar van Diana, soms tot ze stierven

De sluwe sluwe koopman en zijn vier kreupele paarden

Verhalen verteld op een oorlogszuchtige manier

De verteller bij het vuur

Terwijl ik diep nadacht over deze aanblik, wekte de zanger mijn verlangen op

Je bent lief en fijn om naar te luisteren

Lange lokken om haar nek

Toch is veel onwaar

Deze machtige avond, ik heb geen gezicht gezien

Dit verplettert me

Mijn ganzenveer doet pijn

Laat de zwanen los die mijn dichterskunst trokken

Ik zal in desolate steden wonen

Je hebt mijn vleugels verbrand

Ik verlaat deze ode, prachtig zegevierend door het bloedbad

Ik wilde ze allemaal aanraken

Ik wilde ze allemaal aanraken