The Prize Of Beauty - My Dying Bride

A storm of ebony hair

A hail of wickedness

Handsome as a God

Wild and shameless

Given the prize of beauty

Image of wretchedness

Divine like no other

Kiss the poison breast

Flamed like the sun

Lives made undone

Words soft as snow

Souls claimed and won

An opiate drugged haze

Beds of shapeless dust

Cries all night

Dreams of filthy lust

Lair of hopelessness

Mires of sorrow

Never fails

Our lives are borrowed

Hold fast my soul

She waits for me in my dreams

Every night misery brings

Haunts my day.

Haunts my wake

Oh, my lord can’t you feel her grow

Inside of me.

Tearing my mind

For once my lord please help me

Believe in you

She claims the day in her name

Over you and over me

We dare to be, be ourselves

Next to her and all her war

She comes our way and takes the day

From my hands, it is her way

The milk of woman fills up my

Branching veins and lonely heart

Trembling children she adores

And gives flight to her art

When April sheds her fitful rain

Glory be, we may live again

Truly my hope will perish within her

Truly as always I cannot forgive her

Cruelly she keeps me near to her

Forever to this day

Een storm van ebbenhouten haar

Een regen van goddeloosheid

Knap als een God

Wild en schaamteloos

Gezien de schoonheidsprijs

Afbeelding van ellende

Goddelijk als geen ander

Kus de gifborst

Gevlamd als de zon

Levens ongedaan gemaakt

Woorden zacht als sneeuw

Zielen geclaimd en gewonnen

Een opiaat gedrogeerde waas

Bedden van vormloos stof

Huilt de hele nacht

Dromen van smerige lust

Hol van hopeloosheid

Mires van verdriet

Faalt nooit

Onze levens zijn geleend

Houd mijn ziel vast

Ze wacht op me in mijn dromen

Elke nacht brengt ellende

Spookt mijn dag.

Spookt mijn wakker

Oh, mijn heer, kun je haar niet voelen groeien?

Binnenin mij.

Mijn geest verscheuren

Voor een keer, mijn heer, help me alstublieft

Geloof in jou

Ze claimt de dag in haar naam

Over jou en over mij

We durven te zijn, onszelf te zijn

Naast haar en al haar oorlogen

Ze komt onze kant op en pakt de dag

Van mijn handen is het haar manier

De melk van de vrouw vult mijn

Vertakte aderen en eenzaam hart

Trillende kinderen waar ze dol op is

En geeft vlucht aan haar kunst

Wanneer April haar onrustige regen laat vallen

Glorie zij, we kunnen weer leven

Echt, mijn hoop zal in haar vergaan

Echt zoals altijd kan ik haar niet vergeven

Op wrede wijze houdt ze me dicht bij haar

Voor altijd tot deze dag