Symphonaire Infernus Et Spera Empyrium - My Dying Bride

The destroying genius of idols

Will shroud the world with utter lies

Dance the cobbles, his abode named Dis

Portraits have spoken their masters distress

Icons with kisses, tell me who have seen this

Failing Enochian tapestries

Depict the prince of fallen virtues

In almost poetic rhapsody

Masterbate to the sound of the knell

The Patchetic stench of dying children

Perhaps our fall is certain

Limbs entwined in absolute contoursion

Please put off your veil

Your heart is blameless

And I shudder for knowing it

A hot May makes a fat churchyard

And Lychfowel breed in chaotic frenzy

Her cry was the saddest of all earths sounds

Trauma bites hard the hearts of Kin

Swept away by a moments sadness

They say rage is a brief madness

By way of the beloveds farewell

Give back to nature what we first did take

And monuments would slowly fill

The agendas' of Kings and Queens

In silence our faces bleed

The holy voice torn away by the gale

Make yourself all honey and the flies will devour you

Love is a game where both players cheat

Gone is the tale of Hero and Leander

Women are angels yet wedlock’s the devil

To have and to hold but death no longer parts

Harlots and sluts, whores of our world

Expose their stinking vaginas'

Many who have no will of their own

Hold their souls towards the sinister bloom

Are you rich oh lord of vanity

As you peddle your wears of cruelty

Dressed up so you look the part

So blind, it’s ignorance you wear

Quite brutal beyond belief

Sores that weep their septic tears

Dragged out through war torn lifetimes

And death shall feast on us all

The mills of God grind slowly

The adorable light of that which is most divine

The fascination of her shape

With mansions of awe and splendour

Elegant in simplicity

So at last your faith rewards you

Through fields enriched with pastel shade

And fragrant lavenders soft to smell

You laugh and drink wine of no great age

Nature does scent the farthest shores

Face to face your angelic host

All hopes in you imperishably kept

Is God your wish and all your dreams

If your body is frail then yes by all means

Make yourself all honey and the flies will devour you

Het vernietigende genie van afgoden

Zal de wereld omhullen met volslagen leugens

Dans de kasseien, zijn verblijfplaats genaamd Dis

Portretten hebben hun meesters verdriet uitgesproken

Pictogrammen met kusjes, vertel me wie dit heeft gezien

Falende Enochiaanse wandtapijten

Beeld de prins van gevallen deugden uit

In bijna poëtische rapsodie

Masterbate op het geluid van de klok

De patchetische stank van stervende kinderen

Misschien is onze val zeker

Ledematen verstrengeld in absolute contouren

Doe alsjeblieft je sluier af

Je hart is onberispelijk

En ik huiver omdat ik het weet

Een hete mei maakt een dik kerkhof

En Lychfowel broedt in chaotische razernij

Haar kreet was de droevigste van alle aardse geluiden

Trauma bijt hard in de harten van Kin

Weggevaagd door een momentje verdriet

Ze zeggen dat woede een korte waanzin is

Bij wijze van afscheid van de geliefden

Geef terug aan de natuur wat we eerst namen

En monumenten zouden langzaam vullen

De agenda's van koningen en koninginnen

In stilte bloeden onze gezichten

De heilige stem verscheurd door de storm

Maak jezelf helemaal honing en de vliegen zullen je verslinden

Liefde is een spel waarbij beide spelers vals spelen

Voorbij is het verhaal van Hero en Leander

Vrouwen zijn engelen, maar het huwelijk is de duivel

Om te hebben en te houden, maar de dood maakt geen deel meer uit

Hoeren en sletten, hoeren van onze wereld

Stel hun stinkende vagina's bloot'

Velen die geen eigen wil hebben

Houd hun ziel in de richting van de sinistere bloei

Ben je rijk oh heer van ijdelheid?

Terwijl je leurt met je wreedheid

Verkleed zodat je er goed uitziet

Zo blind, het is onwetendheid die je draagt

Vrij brutaal, ongelooflijk

Zweren die hun septische tranen huilen

Meegesleept door door oorlog verscheurde levens

En de dood zal van ons allemaal smullen

De molens van God malen langzaam

Het schattige licht van dat wat het meest goddelijk is

De fascinatie van haar vorm

Met herenhuizen van ontzag en pracht

Elegant in eenvoud

Dus eindelijk beloont je geloof je

Door velden verrijkt met pasteltinten

En geurige lavendel zacht om te ruiken

Je lacht en drinkt wijn van niet al te hoge leeftijd

De natuur ruikt de verste kusten

Oog in oog met je engelachtige gastheer

Alle hoop op jou onvergankelijk bewaard

Is God jouw wens en al je dromen?

Als je lichaam broos is, dan zeker ja

Maak jezelf helemaal honing en de vliegen zullen je verslinden