Deeper Down - My Dying Bride

An unfortunate journey

Through a bleak sea of loneliness

I carved through the waves of grief

In a black vastness of self doubt

I have never felt so alone

So pitiful and wretched and low

I"m tried by a terrible wind

The misery and the pains blow

Fill my vast sails of ruin

Steer me toward a bleak end

A horizon of purples and reds

The still waters of my welcome end

The clouds of grey come overhead

A storm will hunt me down

And rip the guts out of my body

That I would surely drown

The unforgiving wind searches

LyricsAnd lashes me like a whip

The self-pity overwhelms me My heart sinks like a ship

Thrashing out at torment and pain

The maddened sea engulfs me I let myself be swallowed up The magnificent weight upon me Deeper I go, deeper down

Didn"t think it could get any blacker

The cold bites, the pressure builds

I think I no longer matter

Can"t tell if my eyes are open or closed

The grieving waters swallow

The pain I"m in through my life of sin

The Devil will doubtless follow

Loneliness is agony

For those of you who know

A war of grief and sadness rages

Through mind, body and soul

When lovers

die and friendships fade

Whin kin all lie forgotten

The gates of agony spew forth

Your memories, stinking and rotten

So deep now I feel so numb

I"m ravaged by utter loss

The guilt, the grief, the astounding pain

My body, they all will wash

I hope I ne"er return to life

Oh, Christ just let me go Let death devour my simple soul

Lest my misery grow

I quietly leave.

A lonely sight

Relieved of all my guilt

To join a wall of deepest Hell

The Devil himself has built.

Een ongelukkige reis

Door een gure zee van eenzaamheid

Ik sneed door de golven van verdriet

In een zwarte uitgestrektheid van zelftwijfel

Ik heb me nog nooit zo alleen gevoeld

Zo zielig en ellendig en laag

Ik word beproefd door een vreselijke wind

De ellende en de pijnen waaien

Vul mijn grote zeilen van ruïne

Stuur me naar een somber einde

Een horizon van paars en rood

De stille wateren van mijn welkom einde

De grijze wolken komen boven je hoofd

Een storm zal me achtervolgen

En scheur het lef uit mijn lichaam

Dat ik zeker zou verdrinken

De meedogenloze wind zoekt

SongtekstEn slaat me als een zweep

Het zelfmedelijden overweldigt me Mijn hart zinkt als een schip

Afkicken van kwelling en pijn

De waanzinnige zee verzwelgt me Ik laat me opslokken Het prachtige gewicht dat op me rust Dieper ga ik, dieper naar beneden

Dacht niet dat het nog zwarter kon worden

De koude happen, de druk bouwt op

Ik denk dat ik er niet meer toe doe

Kan niet zien of mijn ogen open of gesloten zijn

De rouwende wateren slikken

De pijn die ik heb door mijn leven van zonde

De duivel zal ongetwijfeld volgen

Eenzaamheid is een lijdensweg

Voor degenen onder jullie die het weten

Er woedt een oorlog van verdriet en verdriet

Door geest, lichaam en ziel

Wanneer geliefden

sterven en vriendschappen vervagen

Whin kin zijn allemaal vergeten

De poorten van doodsangst spuwen voort

Je herinneringen, stinkend en rot

Zo diep nu voel ik me zo verdoofd

Ik ben geteisterd door volslagen verlies

De schuld, het verdriet, de verbazingwekkende pijn

Mijn lichaam, ze zullen zich allemaal wassen

Ik hoop dat ik nooit meer tot leven kom

Oh, Christus laat me gewoon gaan. Laat de dood mijn eenvoudige ziel verslinden

Opdat mijn ellende niet groeit

Ik ga stilletjes weg.

Een eenzaam gezicht

Verlost van al mijn schuld

Om je aan te sluiten bij een muur van de diepste hel

De duivel heeft zelf gebouwd.