Beyond the Decay of Time and Flies - Mütiilation

You’re all worms and mud, just a question of time

Idealizing the past, old memory seems so beautiful

But the decayed flowers have lost their colors for ever

And what is dead will never be again

I’d like to collect those cute dead bodies and give’m a new life through death

Where they’d stay pure and silent

But dead fruits rot so fast, I hate those worms, I hate those flies

The ugliness which drown the past

What death gives me, it’s rapidly passes away

I spit on your cemetery which even took your femininity

As soon as the eyes are gone the human identity fades

Formaldehyde infections to delay the inescapable doom

Destroying the natural way of life, I bring back the lovely corpse

And fight against the sand of time

Fascination and disgust are twins in the same hell

Why should it end so fast?

Tonight, beyond the gates of death, I’ll break the oblivion process

No god won’t make me forget you, my dead angel

Your cadaver enshroud recalls me your wedding dress

Your body cold like ice opens for my damnation

I’d like our dead love to last forever

Sometimes I ever hear as if she spoke to me

And one day I’ll fuck the earth itself, that sweet stench of humid And moist

Which so often stole my lust… desire to possess you whore

'cause death put the strike but you erase the so pure remains

Covering my naked body with black and greasy mud, broken nails on stones

I’d like our dead love to last forever

Sometimes I even hear as if she spoke to me

Raping the soil, the betrayer of time

I fill mother earth with tears, blood and sperm

And you puke me as an aborted corpse

To avoid I reach the forbidden paradises

Jullie zijn allemaal wormen en modder, slechts een kwestie van tijd

Het verleden idealiseren, oude herinnering lijkt zo mooi

Maar de vergane bloemen hebben hun kleur voor altijd verloren

En wat dood is, zal nooit meer zijn

Ik wil graag die schattige dode lichamen verzamelen en een nieuw leven geven door de dood

Waar ze puur en stil zouden blijven

Maar dode vruchten rotten zo snel, ik haat die wormen, ik haat die vliegen

De lelijkheid die het verleden verdrinkt

Wat de dood mij geeft, gaat snel voorbij

Ik spuug op je kerkhof die zelfs je vrouwelijkheid kostte

Zodra de ogen weg zijn, vervaagt de menselijke identiteit

Formaldehyde-infecties om de onontkoombare ondergang te vertragen

Ik vernietig de natuurlijke manier van leven, ik breng het mooie lijk terug

En vecht tegen het zand van de tijd

Fascinatie en walging zijn tweelingen in dezelfde hel

Waarom zou het zo snel moeten eindigen?

Vanavond, voorbij de poorten van de dood, doorbreek ik het proces van vergetelheid

Nee, god zal me je niet laten vergeten, mijn dode engel

Je lijkwade herinnert me je trouwjurk

Je lichaam koud als ijs opent voor mijn verdoemenis

Ik wil dat onze dode liefde voor altijd blijft bestaan

Soms hoor ik het alsof ze tegen me praat

En op een dag zal ik de aarde zelf neuken, die zoete stank van vochtig en vochtig

Die zo vaak mijn lust stal... verlangen om jou hoer te bezitten

want de dood zet de slag, maar je wist de zo pure overblijfselen

Mijn naakte lichaam bedekken met zwarte en vette modder, gebroken nagels op stenen

Ik wil dat onze dode liefde voor altijd blijft bestaan

Soms hoor ik zelfs alsof ze tegen me praat

De grond verkrachten, de verrader van de tijd

Ik vul moeder aarde met tranen, bloed en sperma

En je kotst me uit als een geaborteerd lijk

Om te voorkomen dat ik de verboden paradijzen bereik