The Mantle Tomb - Mourning Beloveth

Are we mere space dust drifting in time to nowhere and destruction?

The corruption seeps to the purest light and that is existence

Above it all burns the stars buried in the stomach of our land

Just one more drifting chip of consciousness stumbling against static waves is

it the machine keeping us down?

Plugged in expecting to peak

Above it all burns the stars buried in the stomach of our land

Nothing but dirt and old bones held together by dust

To crack the land and the old backbone clears the mind of stone

A cold smear of last night’s smoke the drowsing lot

Reeled in on its silver thread red dust a smell like maturing rust

Emptying days and the driving mantle gloom

Last night’s smoke the drowsing lot

Just plugged in expecting to peak buried by dirt and old bones

Are we mere space dust drifting in time to nowhere and destruction?

The corruption, it seeps to the purest light and that is existence

Above it all burns the stars buried in the stomach of our land

Mammalian spreads mute into an extended nervous system

A dense mass of consciousness the blood of our air

There are times when we are nowhere

Falling apart it seems

There are times when we are nowhere

Falling apart at the seams

Falling apart it seems

Falling apart at the seams

Falling it seems

Apart

Zijn we slechts ruimtestof dat in de tijd naar nergens en vernietiging drijft?

De corruptie sijpelt naar het zuiverste licht en dat is het bestaan

Boven alles branden de sterren begraven in de maag van ons land

Nog een drijvend stukje bewustzijn dat tegen statische golven struikelt, is:

het de machine die ons in de steek houdt?

Aangesloten in verwachting naar piek

Boven alles branden de sterren begraven in de maag van ons land

Niets dan vuil en oude botten bij elkaar gehouden door stof

Om het land en de oude ruggengraat te kraken, maakt de geest van steen vrij

Een koud uitstrijkje van de rook van gisteravond de slaperige partij

Opgerold op zijn zilveren draad rode stof een geur als rijpende roest

Leegmakende dagen en de somberheid van de rijmantel

Gisteravond rook de slaperige partij

Net aangesloten in de verwachting dat de piek bedolven wordt onder vuil en oude botten

Zijn we slechts ruimtestof dat in de tijd naar nergens en vernietiging drijft?

De corruptie, het sijpelt naar het zuiverste licht en dat is het bestaan

Boven alles branden de sterren begraven in de maag van ons land

Zoogdier verspreidt gedempt naar een uitgebreid zenuwstelsel

Een dichte massa van bewustzijn het bloed van onze lucht

Er zijn momenten dat we nergens zijn

Het lijkt uit elkaar te vallen

Er zijn momenten dat we nergens zijn

Uit elkaar vallen uit zijn voegen

Het lijkt uit elkaar te vallen

Uit elkaar vallen uit zijn voegen

Het lijkt erop dat het valt

Deel