Godether - Mourning Beloveth

It may have seemed a sign of hope that we are surrounded by humanity

But they are merely there to pick our bones malignant

Growing on the mind like mould a mere sliver of light drifting

Between wars and plagues but there is no sound of violence no famine of the mind

Nothing happens, nobody comes, nobody goes

Trying to crawl back through creation, just plugged in expecting to peak

Nothing happens, nobody comes, nobody goes

Seed aching to perfect itself anchored by coffins and the slums of the

subconscious

Nothing happens, nobody comes, nobody goes

Where we boil our own cancers torn from the caul, the curds of gestation

Nothing happens, nobody comes, nobody goes

It’s in the gut in the soil of the land the dreams in the stars of blood and

terror

Nothing happens, nobody comes, nobody goes

A whore moon probed to life by groping entropy presumed to be the gods just

aching for existence

Nothing happens, nobody comes, nobody goes

Nothing left but corruption a place in the sky?

Alongside the artifacts of some played out civilization

Phosphine dreams space dust in tune drifting through stars

The purest of light

Elements of the age the red gout of light no famine of the mind

Blood blown moons without life suns and molten planets

Outside the mind

Precession of equinoxes a world created on a lie

Three kings follow a star

The only gout of light?

The ancient dream stars and earth collide

No famine, no famine of the mind

The insufferable stretch of time down the gullied abattoirs of the mind the old

world a Bethlehem in the sky dead roots dead time corruption seeps into the

light the ancient dream through the red gout of light the ancient dream a

palace in the sky

A cold spiral of systems created to destroy a dense mass of consciousness

created without life held together by dust worms and the dead time through a

mere sliver of light the sun a mockery in the sky forming galaxies the

all-consuming life the ancient dream destruction of mankind

An epoch of time cutting a red line through the rusted sky

At war with the microcosm reality is just the consensus attending its ancient

agenda

For our culture tricks us into accepting it as consciousness just beyond some

periphery

But now they are coming they could smell the blood Elements personified to

nothing

Het leek misschien een teken van hoop dat we omringd zijn door de mensheid

Maar ze zijn er alleen om onze botten kwaadaardig te maken

Groeien in de geest als schimmel, slechts een straaltje licht dat drijft

Tussen oorlogen en plagen maar er is geen geluid van geweld geen hongersnood

Er gebeurt niets, niemand komt, niemand gaat

Proberen terug te kruipen door de creatie, gewoon aangesloten in de verwachting dat de piek bereikt

Er gebeurt niets, niemand komt, niemand gaat

Zaad verlangt ernaar zichzelf te perfectioneren, verankerd in doodskisten en de sloppenwijken van de

onbewust

Er gebeurt niets, niemand komt, niemand gaat

Waar we onze eigen kankers koken, gescheurd uit de helm, de wrongel van de zwangerschap

Er gebeurt niets, niemand komt, niemand gaat

Het zit in de darmen in de bodem van het land, de dromen in de sterren van bloed en

terreur

Er gebeurt niets, niemand komt, niemand gaat

Een hoerenmaan die tot leven werd gewekt door tastend entropie waarvan wordt aangenomen dat het de goden zijn

verlangend naar het bestaan

Er gebeurt niets, niemand komt, niemand gaat

Niets anders dan corruptie een plek in de lucht?

Naast de artefacten van een of andere uitgespeelde beschaving

Fosfine droomt van ruimtestof op de toon die door sterren drijft

Het puurste licht

Elementen van de tijd de rode jicht van het licht geen hongersnood van de geest

Door bloed geblazen manen zonder levende zonnen en gesmolten planeten

Buiten de geest

Precessie van equinoxen een wereld gecreëerd op een leugen

Drie koningen volgen een ster

De enige jicht van het licht?

De oude droomsterren en aarde botsen

Geen hongersnood, geen hongersnood van de geest

De onuitstaanbare tijdsspanne langs de gegroefde slachthuizen van de oude geest

wereld een Bethlehem in de lucht dode wortels dode tijd corruptie sijpelt in de

verlicht de oude droom door de rode jicht van licht de oude droom a

paleis in de lucht

Een koude spiraal van systemen gecreëerd om een ​​dichte massa bewustzijn te vernietigen

gemaakt zonder leven bijeengehouden door stofwormen en de dode tijd door een

slechts een straaltje licht de zon een spot in de lucht die sterrenstelsels vormt de

allesverslindend leven de oude droom vernietiging van de mensheid

Een tijdvak dat een rode lijn door de verroeste lucht snijdt

In oorlog met de microkosmos is de realiteit slechts de consensus die bij zijn oude hoort

agenda

Want onze cultuur bedriegt ons om het te accepteren als een bewustzijn dat net iets verder gaat dan sommigen

omtrek

Maar nu ze komen, kunnen ze het bloed ruiken van de Elementen die gepersonifieerd zijn tot

niets