Бульдозер - Мосты

Я книгу напишу ещё, вряд ли её я брошу.

О том, что сейчас прошло, рядом идёт дождь, идёт дождь.

Я книгу подожгу ещё, ты её не прочтёшь.

Она была о любви к тебе, рядом идёт дождь.

Душа мое оружие, рвётся наружу.

Так хочется кричать, но я давно не ору уже.

Беспощадный дождь и балаболные лужи.

С тобой твои кореша, поломанные уши.

Раз уже из стали стал, так стой, терминатор.

Когда волны будут бить, покажешь темперамент.

А я так заебался висеть с рэперами.

Я в безлюдном море сам на катамаране.

Припев:

И мы бросим бульдозер, мы в дозе, в метросе.

И грузит, что друзи ведро себе и всё трусят.

И мы бросим бульдозер, мы в дозе, в метросе.

И грузит, что друзи ведро себе и всё трусят.

Мы бежим по крышам.

Словно так высоко.

Не достал бы никто, не услышал.

Чувствую задышку и скользит рука.

Я вырываюсь, падаю.

И зачем вам обманывать?

Жизнь так коротка.

Осталось ведь мало нам.

На сердце так много ран.

Время прозрачно.

Я один, однозначно.

Так хочется молчать.

Припев:

И мы бросим бульдозер, мы в дозе, в метросе.

И грузит, что друзи ведро себе и всё трусят.

И мы бросим бульдозер, мы в дозе, в метросе.

И грузит, что друзи ведро себе и всё трусят.

Ik zal nog een boek schrijven, het is onwaarschijnlijk dat ik het opgeef.

Over wat er nu is gebeurd, het regent vlakbij, het regent.

Ik steek het boek weer in brand, jij leest het niet.

Het ging over van je houden, het regent vlakbij.

Mijn ziel is een wapen, uitgerukt.

Ik wil zo graag schreeuwen, maar ik heb al heel lang niet meer geschreeuwd.

Genadige regen en balabolplassen.

Je vrienden zijn bij je, gebroken oren.

Omdat je al uit staal bent, dus stop, terminator.

Als de golven slaan, toon dan je temperament.

En ik ben het zo zat om met rappers om te gaan.

Ik ben zelf in een verlaten zee op een catamaran.

Refrein:

En we zullen de bulldozer verlaten, we zijn in een dosis, in een metro.

En hij laadt dat hij bevriend is met een emmer voor zichzelf en dat alles een lafaard is.

En we zullen de bulldozer verlaten, we zijn in een dosis, in een metro.

En hij laadt dat hij bevriend is met een emmer voor zichzelf en dat alles een lafaard is.

We rennen op daken.

Zoals zo hoog.

Niemand zou het begrijpen, ze zouden het niet horen.

Ik ben kortademig en mijn hand glijdt weg.

Ik breek uit, ik val.

En waarom zou je liegen?

Het leven is zo kort.

Er blijft weinig voor ons over.

Er zijn zoveel wonden in het hart.

Tijd is transparant.

Ik ben alleen, absoluut.

Ik wil zo graag zwijgen.

Refrein:

En we zullen de bulldozer verlaten, we zijn in een dosis, in een metro.

En hij laadt dat hij bevriend is met een emmer voor zichzelf en dat alles een lafaard is.

En we zullen de bulldozer verlaten, we zijn in een dosis, in een metro.

En hij laadt dat hij bevriend is met een emmer voor zichzelf en dat alles een lafaard is.