Elisabeth Synger Ved Johannes Døperens Død - Morten Harket

Jeg var for roen

Alderdommen rede

Da Herren gav meg frukt

Å bringe frem:

En sønn, som skulle tjene

Ham her nede

Kom hel og nyfødt til vårt stille hjem

De la deg til mitt bryst

Svøpt inn i klede

Du vokste opp

Var aldri ond og slem

Så ulik andre barn

Jeg kunne se det —

Men å!

Jeg øonsket at du var som dem!

Så dro du for å la din styrke flomme

Du døpte, refset, gjorde rent

Så jorden

Var rede for en mann som skulle komme …

Han kom.

Du døde

Da var kallet omme

Du var en evig fremmed her

På jorden:

Et barn av sjerner, ja

Og jeg var moren

ik was te rustig

Ouderdom opnieuw

Toen de Heer mij vrucht gaf

Naar voren brengen:

Een zoon, die zou dienen

hem hier beneden

Kom heel en pasgeboren naar ons rustige huis

Ze legden je op mijn borst

gewikkeld in doek

Je bent opgegroeid

Was nooit slecht en ondeugend

Zo anders dan andere kinderen

Ik kon het zien -

Maar o!

Ik wou dat je was zoals zij!

Dus je ging om je kracht te laten overstromen

U doopte, berispte, reinigde

dus de aarde

Was klaar voor een man om te komen...

Hij kwam.

Je stierf

Toen was het gesprek afgelopen

Je was hier een eeuwige vreemdeling

Op aarde:

Een kind van sterren, ja

En ik was de moeder