Encadenados - Moncho

Tal vez seria mejor que no volvieras

Quizás seria mejor que me olvidaras

Volver es empezar a atormentarnos

A querernos para odiarnos

Sin principio ni final

Nos hemos hecho tanto, tanto daño

Que amar entre nosotros es un martirio

Jamás quiso llegar al desengaño

Ni el olvido, ni el delirio

Seguiremos siempre igual

Cariño como el nuestro es un castigo

Que se lleva en el alma hasta la muerte

Mi suerte necesita de tu suerte

Y tú me necesitas mucho más

Por eso no habrá nunca despedida

Ni paz alguna habrá de consolarnos

Y el paso del dolor ha de encontrarnos

De rodillas en la vida

Frente a frente y nada más

Mi suerte necesita de tu suerte

Y tú me necesitas mucho más

Por eso no habrá nunca despedida

Ni paz alguna habrá de consolarnos

Y el paso del dolor ha de encontrarnos

De rodillas en la vida

Frente a frente y nada más

Misschien zou het beter zijn als je niet terugkwam

Misschien is het beter als je me vergeet

Teruggaan begint onszelf te kwellen

Om van ons te houden om ons te haten

geen begin of einde

We hebben zoveel, zoveel schade aangericht

Dat liefhebben tussen ons een martelaarschap is

Hij wilde nooit teleurstelling bereiken

Noch vergetelheid, noch delirium

We zullen altijd hetzelfde blijven

Schat zoals de onze is een straf

Dat wordt in de ziel gedragen tot aan de dood

Mijn geluk heeft jouw geluk nodig

En je hebt me veel meer nodig

Daarom zal er nooit vaarwel zijn

Er zal ook geen vrede zijn om ons te troosten

En de passage van pijn moet ons vinden

Op je knieën in het leven

Van aangezicht tot aangezicht en niets meer

Mijn geluk heeft jouw geluk nodig

En je hebt me veel meer nodig

Daarom zal er nooit vaarwel zijn

Er zal ook geen vrede zijn om ons te troosten

En de passage van pijn moet ons vinden

Op je knieën in het leven

Van aangezicht tot aangezicht en niets meer