Елисейские поля - MONACO Project

Утро, кофе, улочки Парижа,

Все бегут куда-то, но не слыша.

Нежность, теплота привычных отношений,

Я люблю тебя, я люблю тебя.

Мир влюбленных глаз захватил сейчас.

Время, как вода, время не за нас.

Утренний рассвет и разлуки шлейф,

Не ищи ответ, не ищи ответ.

В белых облаках, словно на руках,

Ветер раскачал все твои слова.

Может на три дня или навсегда

С каплями дождя ты забудь меня.

И только Елисейские поля,

Где мы с тобой бродили до утра,

Оставляют в сердце навсегда.

Только Елисейские поля,

Их забыть нельзя, забыть нельзя.

Тебя, тебя.

Ты сейчас не спишь и с тобой Париж.

Может ждешь меня или ты грустишь.

В городе огней мне не стать сильней,

Потерялся свет, не найдя ответ.

В белых облаках, словно на руках,

Ветер раскачал все твои слова.

Может на три дня или навсегда

С каплями дождя ты забудь меня.

И только Елисейские поля,

Влюбленных провожали до утра.

Остались в нашем сердце навсегда

Наши Елисейские поля.

Их забыть нельзя, забыть нельзя.

Нельзя, нельзя.

Ochtend, koffie, straten van Parijs,

Iedereen rent ergens heen, maar hoort het niet.

Tederheid, warmte van vertrouwde relaties,

Ik hou van jou Ik hou van jou.

De wereld van liefdevolle ogen heeft nu veroverd.

Tijd is als water, tijd is niets voor ons.

Ochtenddageraad en scheidingspad,

Zoek niet naar een antwoord, zoek niet naar een antwoord.

In witte wolken, als op handen,

De wind schudde al je woorden.

Misschien voor drie dagen of voor altijd

Met regendruppels vergeet je me.

En alleen de Champs Elysées,

Waar jij en ik dwaalden tot de ochtend,

Voor altijd in het hart achtergelaten.

Alleen de Champs Elysées

Je kunt ze niet vergeten, je kunt ze niet vergeten.

jij, jij

Je slaapt nu niet en Paris is bij je.

Misschien wacht je op me of ben je verdrietig.

In de lichtstad kan ik niet sterker worden

Het licht ging verloren zonder het antwoord te vinden.

In witte wolken, als op handen,

De wind schudde al je woorden.

Misschien voor drie dagen of voor altijd

Met regendruppels vergeet je me.

En alleen de Champs Elysées,

De geliefden werden tot de ochtend weggestuurd.

Voor altijd in ons hart gebleven

Onze Champs Elysées.

Je kunt ze niet vergeten, je kunt ze niet vergeten.

Je kunt het niet, je kunt het niet.