By the Sea - Modern Life Is War

We were young, numb, and violent

All at once!

We were always smashing glass but

It was never enough

To make us feel okay

Are we normal boys?

Is this the normal way?

We’ve been dragging dead weight across Midwest towns

Killing our times with our frowns

Alone in the crowd

(Four years down!)

Feeling torn and beaten down

Alone in the crowd

(Four years down!)

Our hearts were beating to this sound

Me and you;

We never got much sleep those nights

There was too much turmoil

Too deep inside!

Lost in the dark without our pride

There was a light at the end of that tunnel

(But we!) chose to shield our eyes

Could It be?

Are we seeing clearly for the (Very first time!)?

We’ve been to the edge and we know what it’s like to wanna to die

And that’s something we won’t glorify

We’ll leave those miserable times behind!

Behind!

How far can I go?

I’m rising from the depths of my own hell!

I don’t need another tragic tale

I need the strength to

(Walk the other way!)

I (I) I (I)

I found conviction in my ever changing mind!

I (I) I (I)

I grew up tied down and bleeding on the inside!

I (I) I (I)

I know I was a victim of my own devices!

I (I) I (I)

I want to live to see a brand new life!

We waren jong, gevoelloos en gewelddadig

Alles in een keer!

We waren altijd glas aan het stukslaan, maar

Het was nooit genoeg

Om ons een goed gevoel te geven

Zijn we normale jongens?

Is dit de normale manier?

We hebben dood gewicht door steden in het Midwesten gesleept

Onze tijd doden met onze frons

Alleen in de menigte

(Vier jaar geleden!)

Verscheurd en geslagen voelen

Alleen in de menigte

(Vier jaar geleden!)

Ons hart klopte van dit geluid

Ik en jij;

We hebben die nachten nooit veel geslapen

Er was te veel onrust

Te diep van binnen!

Verdwaald in het donker zonder onze trots

Er was licht aan het einde van die tunnel

(Maar wij!) kozen ervoor om onze ogen af ​​te schermen

Zou het kunnen?

Zien we voor de (allereerste keer!) duidelijk?

We zijn tot het uiterste gegaan en we weten hoe het is om dood te willen

En dat is iets dat we niet zullen verheerlijken

We laten die ellendige tijden achter ons!

Achter!

Hoe ver kan ik gaan?

Ik sta op uit de diepten van mijn eigen hel!

Ik hoef niet nog een tragisch verhaal

Ik heb de kracht nodig om

(loop de andere kant op!)

ik (ik) ik (ik)

Ik vond overtuiging in mijn steeds veranderende geest!

ik (ik) ik (ik)

Ik groeide op, vastgebonden en bloedend van binnen!

ik (ik) ik (ik)

Ik weet dat ik het slachtoffer was van mijn eigen apparaten!

ik (ik) ik (ik)

Ik wil leven om een ​​gloednieuw leven te zien!