Algleymi - Misþyrming

Í stormi gekk ég sem áður

Barðist gegn óbeislandi öflum

En ég hélt samt ótrauður áfram

Jú, endanum var ekki náð

Það virtist eigi innan seilingar

Að ég ætti erindi sem erfiði

Og hljóp það með mig í gönur

Hve nóttin varð alltaf meiri

Moldugan veginn tróð ég fast

Og reyndi að horfa fram á við

En skyggnið reyndist sem áður

Gjörsamlega til einskis nýtt

Þá, á krossgötum mætti ég Honum

Þeim sem ég taldi mig best þekkja

En Hann sem þar stóð gegnt mér

Reyndist ekkert vera nema spegilmynd

Hann fylgdi mér áfram um tíma

Yfir torfærar hæðir og hóla

Uns við stóðum loks við lokamarkið:

Við dyr hallar Algleymis

Nú hafði nóttin náð sínu hámarki

Og ég stóð á stalli mínum

En eigi í ljóma þeirrar gleði sem ég vænti

Heldur berstrípaður og allslaus

In een storm ging ik zoals voorheen

Gevochten tegen ongebreidelde krachten

Maar ik bleef doorgaan

Ja, het einde is niet bereikt

Het leek niet binnen handbereik

Dat ik een missie had die moeilijk was

En het liep met mij in een roes

De nacht werd altijd groter

De modderige weg die ik stevig heb betreden

En probeerde vooruit te kijken

Maar het zicht bleek weer als voorheen

Absoluut niets nieuws

Toen, op het kruispunt, ontmoette ik Hem

Degenen waarvan ik dacht dat ik ze het beste kende

Maar Hij die daar stond was tegen mij

Het bleek niets anders te zijn dan een weerspiegeling

Hij volgde me een tijdje

Over moeilijke heuvels en heuvels

Tot we eindelijk het einddoel bereikten:

Bij de deur van de hal van Algleymi

Nu had de nacht zijn hoogtepunt bereikt

En ik stond op mijn voetstuk

Maar niet in het licht van de vreugde die ik had verwacht

Iets gestript en helemaal kaal