The Special Two - Missy Higgins

I’ve hardly been outside my room in days,

'Cause I don’t feel that I deserve the sunshine’s rays.

The darkness helped until the whiskey wore away,

And it was then I realized that conscience never fades.

When you’re young you have this image of your life:

That you’ll be scrupulous and one day even make a wife.

And you make boundaries you’d never dream to cross,

And if you happen to you wake completely lost.

But I will fight for you, be sure that

I will fight until we’re the special two once again.

And we will only need each other, we’ll bleed together,

Our hands will not be taught to hold another’s,

'Cause we’re the special two.

And we could only see each other, we’ll breathe together,

These arms will not be taught to need another’s,

'Cause we’re the special two.

I remember someone old once said to me:

«That lies will lock you up with truth the only key.»

But I was comfortable and warm inside my shell,

And couldn’t see this place would soon become my hell.

So is it better to tell and hurt or lie to save their face?

Well I guess the answer is don’t do it in the first place.

I know I’m not deserving of your trust from you right now,

Oh But if by chance you change your mind you know I will not

Let you down 'cause we were the special two, and will be again.

And we will only need each other, we’ll bleed together,

Our hands would not be taught to hold another’s,

'Cause we’re the special two.

And we could only see each other we’ll breathe together,

These arms will not be taught to need another’s

And we’re the special two.

I step outside my mind’s eyes for a minute.

And I look over me like a doctor looking for disease,

Or something that could ease the pain.

But nothing cures the hurt you, you bring on by yourself,

Just remembering, just remembering how we were

When we would only need each other, we’d bleed together,

These hands would not be taught to hold another’s,

We were the special two.

And we could only see each other we’d bleed together,

These arms would not be taught to need another’s

'Cause we’re the special two.

Ik ben in dagen nauwelijks buiten mijn kamer geweest,

Omdat ik niet het gevoel heb dat ik de zonnestralen verdien.

De duisternis hielp totdat de whisky weg was,

En toen realiseerde ik me dat het geweten nooit vervaagt.

Als je jong bent, heb je dit beeld van je leven:

Dat je nauwgezet zult zijn en op een dag zelfs een vrouw zult worden.

En je maakt grenzen die je nooit zou durven overschrijden,

En als je toevallig wakker wordt, word je helemaal verloren.

Maar ik zal voor je vechten, wees zeker dat

Ik zal vechten tot we weer de speciale twee zijn.

En we zullen alleen elkaar nodig hebben, we zullen samen bloeden,

Onze handen zullen niet worden geleerd om die van een ander vast te houden,

Omdat wij de speciale twee zijn.

En we konden elkaar alleen zien, we zullen samen ademen,

Deze armen zullen niet worden geleerd om die van een ander nodig te hebben,

Omdat wij de speciale twee zijn.

Ik herinner me dat iemand oud ooit tegen me zei:

"Die leugens zullen je opsluiten met de waarheid als enige sleutel."

Maar ik was comfortabel en warm in mijn schulp,

En ik kon niet zien dat deze plek snel mijn hel zou worden.

Dus is het beter om het te vertellen en te kwetsen of te liegen om hun gezicht te redden?

Nou, ik denk dat het antwoord is: doe het niet in de eerste plaats.

Ik weet dat ik je vertrouwen op dit moment niet verdien,

Oh, maar als je toevallig van gedachten verandert, weet je dat ik dat niet zal doen

Laat je in de steek, want we waren de speciale twee, en zullen dat weer zijn.

En we zullen alleen elkaar nodig hebben, we zullen samen bloeden,

Onze handen zouden niet worden geleerd om die van een ander vast te houden,

Omdat wij de speciale twee zijn.

En we konden elkaar alleen zien, we zullen samen ademen,

Deze armen zullen niet worden geleerd om die van een ander nodig te hebben

En wij zijn de speciale twee.

Ik stap even uit mijn geestesogen.

En ik kijk over me heen als een dokter die op zoek is naar ziekte,

Of iets dat de pijn kan verlichten.

Maar niets geneest de pijn die je zelf veroorzaakt,

Gewoon herinneren, gewoon herinneren hoe we waren

Als we elkaar alleen nodig hadden, bloedden we samen,

Deze handen zouden niet worden geleerd om die van een ander vast te houden,

Wij waren de speciale twee.

En we konden elkaar alleen zien, we zouden samen bloeden,

Deze armen zouden niet worden geleerd om die van een ander nodig te hebben

Omdat wij de speciale twee zijn.