Bones & Skin - Mirah

If you live inside the old graveyard

Your skin and bones get kind of hard

You blame it on all of the ones who left you

If you’re in the closet with a broom

Why don’t you sweep around the room

Make little piles of all the things you don’t understand

But it’s in the mouth, it’s in the blood

It’s sweet, the taste, the spit of love

Poor skin, too thick to understand

The gravity and graceful plans

In the place that’s made of old relations

Where some got loved, some got hated

How absently you move around, how listless

How in the night the battle raged

Under the blankets, were we brave

At least enough to recognize the storm is just a storm

Shine the lights across the bridge

The surface you can’t follow it

The glossy night, the wind in fits

Get girders buckling at their bits

Will I be this way when I’m dead

Will I go home and go to bed

Will I wake up and wonder

Did something happen here

The weatherman, well he should know

The doctor, too, from down below

They call to one another ‘cross the riding in the night

Don’t forget, you’ve got love

You’ve got bravery, you’ve got trust

You’ve got bodies, responsibilities

There’s still mountains, they’re pushing up from underneath

You’ve got pain, caused plenty of

It’s not so strange but now you’ve had enough

Don’t forget your bones and skin

Or where you go, or where you’ve been

Als je op het oude kerkhof woont

Je huid en botten worden een beetje hard

Je geeft de schuld aan al degenen die je hebben verlaten

Als je in de kast staat met een bezem

Waarom veeg je niet door de kamer?

Maak stapeltjes van alle dingen die je niet begrijpt

Maar het zit in de mond, het zit in het bloed

Het is zoet, de smaak, het spit van liefde

Slechte huid, te dik om te begrijpen

De zwaartekracht en sierlijke plannen

Op de plek die is gemaakt van oude relaties

Waar sommigen geliefd werden, werden sommigen gehaat

Hoe afwezig beweeg je je, hoe lusteloos

Hoe 's nachts de strijd woedde

Onder de dekens, waren we moedig

In ieder geval genoeg om te herkennen dat de storm slechts een storm is

Schijn de lichten over de brug

Het oppervlak dat je niet kunt volgen

De glanzende nacht, de wind past in

Laat liggers knikken aan hun bits

Zal ik zo zijn als ik dood ben?

Zal ik naar huis gaan en naar bed gaan?

Zal ik wakker worden en me afvragen?

Is hier iets gebeurd?

De weerman, nou hij zou het moeten weten

Ook de dokter van beneden

Ze roepen elkaar 'oversteken in de nacht'

Vergeet niet, je hebt liefde

Je hebt moed, je hebt vertrouwen

Je hebt lichamen, verantwoordelijkheden

Er zijn nog steeds bergen, ze komen van onderaf omhoog

Je hebt pijn, veroorzaakt veel

Het is niet zo vreemd, maar nu heb je er genoeg van

Vergeet je botten en huid niet

Of waar je heen gaat of waar je bent geweest