Mt. St. Helens - Mirah

From the morning when I rise from my bed

Till the evening, when I lay my head in slumber

Oh, the loss of you does wreck my days

Leaves me with a violent hunger

I will never be free from you

Till I escape the lion’s jaw

There’s no welcome in the end

There’s no reason to return, again

The mountain stood so large, we were humbled

We walked a high and lonely path

The sun beat down on the ground

We looked around us

There were no trees there

We found a creek there

We dipped our feet there

We were alone there

There was still hope there

There had been a great disaster

And the hot winds came just after

A tremendous shock was felt

Survivors, often tell

The trees all hit the ground

Death was all around

And not a single, lonesome sigh

The example lay before you

You, knew what you had to do

You have a pressure in you

To destroy the one who loved you

The death was all around

You were hotter to me than the sun

That burned me up the day we went

To Mount Saint Helens

And if the special death you gave to me

Is the prize I get to take home solemnly

Then suffer with the fact that

I could never be your friend

I could never come back home, again

Vanaf de ochtend als ik opsta uit mijn bed

Tot de avond, wanneer ik mijn hoofd in slaap leg

Oh, het verlies van jou maakt mijn dagen kapot

Laat me met een hevige honger achter

Ik zal nooit vrij van je zijn

Tot ik aan de leeuwenkaak ontkom

Er is uiteindelijk geen welkom

Er is geen reden meer om terug te keren

De berg was zo groot dat we vernederd waren

We liepen een hoog en eenzaam pad

De zon brandde op de grond

We keken om ons heen

Er waren daar geen bomen

We hebben daar een beekje gevonden

We hebben daar onze voeten gedompeld

We waren daar alleen

Er was nog hoop

Er was een grote ramp geweest

En de hete wind kwam net daarna

Er werd een enorme schok gevoeld

Overlevenden, vertellen vaak

De bomen raken allemaal de grond

De dood was overal

En geen enkele, eenzame zucht

Het voorbeeld lag voor je

Jij, wist wat je moest doen

Je hebt een druk in je

Om degene te vernietigen die van je hield

De dood was overal

Je was heter voor mij dan de zon

Dat brandde me op de dag dat we gingen

Naar de berg Saint Helens

En als de speciale dood die je me gaf

Is de prijs die ik plechtig mee naar huis mag nemen?

Lijd dan met het feit dat

Ik zou nooit je vriend kunnen zijn

Ik zou nooit meer naar huis kunnen komen