Dionysus - Miocene

Soft focussing

And so certain of everything but

Nights fall so much darker now

Sweet mother money pulled you in

Into the corporate cowshed squealing at first

But eventually we all sleep

A forgetful smile on our faces

With our spiteful lord and god

Cold enough to fake it

The tears in our eyes

Older than the innocence we fake

Yet so much more alive

…but…

I am an island of madness

Marooned by my self-reference

The ego has landed

To sell their stunted little souls

In this sea of sense

Of comfort and contentment

When I pulled you close to me you couldn’t see

I needed more than your protection

Than your pity, than your face, than your gimmick

We exist with no limits, but as you amputate the heart within it

Depart…

Until I tear them all apart with it

Step by step

Inch by inch

Bit by bit (you fit right in)

Brick by brick

An elemental fuck you

To my traditional comtemparies

The peddlers of self-parody

And intellectual cowardice (saccarine sweet and full of shit)

Changing with the tide and constantly

Begging food, sweet semen from the dick that suckles you

Suck hard succubi, bob breathe and release

Soft lights and elevator music

Vaseline on the lens and your aching mouth

You’ve been castrated

And the irony is killing me softly

Please believe

I don’t want to hate you

Coward

Four more targets for my rage

This market that feeds on and feeds off the cleverest faith healers

How can I stand here and scream it like I mean it

When I just want to crank the crosshairs and yell «this one is for the children»

Welcome back from planet star

It’s only reasonable to take what you can

Well I’m coming back around

Because I think we’ve had a little too much

Sweet fucking reason

High… higher than the stars

Deep… deeper than beyond

Sleep… with her loving arms around you

Sleep now… in her gentle loving arms

Zachte scherpstelling

En zo zeker van alles behalve

De nachten worden nu zoveel donkerder

Lief moedergeld heeft je binnengehaald

Eerst gillend de koeienstal van het bedrijf in

Maar uiteindelijk slapen we allemaal

Een vergeetachtige glimlach op onze gezichten

Met onze hatelijke heer en god

Koud genoeg om het te vervalsen

De tranen in onze ogen

Ouder dan de onschuld die we doen alsof

Maar zoveel levendiger

…maar…

Ik ben een eiland van waanzin

Gestrand door mijn zelfreferentie

Het ego is geland

Om hun onvolgroeide kleine zielen te verkopen

In deze zee van zin

Van comfort en tevredenheid

Toen ik je dicht bij me trok, kon je niet zien

Ik had meer nodig dan jouw bescherming

Dan je medelijden, dan je gezicht, dan je gimmick

We bestaan ​​zonder grenzen, maar als je het hart erin amputeert

Vertrekken…

Totdat ik ze er allemaal mee uit elkaar scheur

Stap voor stap

Stukje bij beetje

Beetje bij beetje (je past er precies in)

Stukje bij beetje

Een elementaire fuck you

Aan mijn traditionele tijdgenoten

De venters van zelfparodie

En intellectuele lafheid (saccarine zoet en vol stront)

Veranderend met het getij en constant

Eten bedelen, zoet sperma van de lul die je zoogt

Zuig hard op succubi, adem diep in en laat los

Zacht licht en liftmuziek

Vaseline op de lens en je pijnlijke mond

Je bent gecastreerd

En de ironie doodt me zachtjes

Geloof alsjeblieft

Ik wil je niet haten

Lafaard

Nog vier doelwitten voor mijn woede

Deze markt die zich voedt en voedt met de slimste gebedsgenezers

Hoe kan ik hier staan ​​en het schreeuwen alsof ik het meen

Als ik gewoon het vizier wil bedienen en wil roepen "deze is voor de kinderen"

Welkom terug van planeetster

Het is niet meer dan redelijk om te nemen wat je kunt

Nou, ik kom terug

Omdat ik denk dat we een beetje te veel hebben gehad

Zoete verdomde reden

Hoog... hoger dan de sterren

Diep... dieper dan verder

Slaap... met haar liefdevolle armen om je heen

Slaap nu... in haar zachte liefdevolle armen