Suoneranno Le Sei (Balada Para Mi Muerte) - Mina

Moriré en Buenos Aires.

Serà de madrugada.

Guardaré, mansamente, las cosas de vivir.

Mi pequeña poesia de adioses y de balas

mi tabaco, mi tango, mi puñado de splin.

Me pondré por los hombros, de abrigo,

todo el alba;

mi penultimo whisky quedarà sin beber.

Llegarà tangamente, mi muerte enamorada,

yo estaré muerto, en punto, cuando sean

las seis.

Hoy que Dios me deja soñar

a mi olvido iré por Santa Fé

se que en nuestra esquina vos ya estàs

toda de tristeza hasta los pies.

Abrazame fuerte que por dentro

oigo, viejas muertes

agrediendo lo que amé.

Alma mia… vamos yendo

llega el dia… no lloras.

Morire en Buenos Aires

serà de madrugada

que es la hora en que mueren los que

saben morir;

flotarà en mi silencio la mufla perfumada

de aquel verso que nunca te pude decir.

Andaré tantas cuadras… y allà en la

plaza Francia

como sombras fugadas de un cansado ballet

repitiendo tu nombre por una calle blanca

se me iràn los recuerdos en puntitas de pie.

Moriré en Buenos Aires.

Serà de madrugada.

Guardaré, mansamente, las cosas de vivir.

Mi pequeña poesia de adioses y de balas

mi tabaco, mi tango, mi puñado de splin.

Me pondré por los hombros, de abrigo,

todo el alba;

mi penultimo whisky quedarà sin beber.

Llegarà tangamente, mi muerte enamorada,

yo estaré muerto, en punto, cuando sean

las seis.

Cuando sean las seis.

Ik zal sterven in Buenos Aires.

Het zal vroeg in de ochtend zijn.

Ik zal gedwee de dingen van het leven bewaren.

Mijn kleine poëzie van afscheid en kogels

mijn tabak, mijn tango, mijn handvol splin.

Ik zal op de schouders, warm,

alle dageraad;

mijn voorlaatste whisky blijft ondrinkbaar.

Het zal tangamente aankomen, mijn liefdesdood,

Ik zal dood zijn, op het punt, wanneer ze zijn

zes uur.

Vandaag laat God me dromen

tot mijn vergeetachtigheid ga ik door Santa Fé

Ik weet dat je al in onze hoek bent

allemaal verdrietig om de voeten.

Houd me stevig vast van binnen

Ik hoor, oude doden

aanvallen waar ik van hield.

Mijn ziel... laten we gaan

de dag komt... je huilt niet.

Ik zal sterven in Buenos Aires

het zal vroeg in de ochtend zijn

dat is het uur waarin degenen die sterven

ze weten hoe ze moeten sterven;

de geparfumeerde moffel zal drijven in mijn stilte

van dat vers dat ik je nooit zou kunnen vertellen.

Ik zal zoveel blokken lopen... en daar in de

vierkant frankrijk

als vluchtige schaduwen van een vermoeid ballet

je naam herhalen in een witte straat

De herinneringen zullen op mijn tenen verdwijnen.

Ik zal sterven in Buenos Aires.

Het zal vroeg in de ochtend zijn.

Ik zal gedwee de dingen van het leven bewaren.

Mijn kleine poëzie van afscheid en kogels

mijn tabak, mijn tango, mijn handvol splin.

Ik zal op de schouders, warm,

alle dageraad;

mijn voorlaatste whisky blijft ondrinkbaar.

Het zal tangamente aankomen, mijn liefdesdood,

Ik zal dood zijn, op het punt, wanneer ze zijn

zes uur.

Als het zes is.