Señora Melancolía - Mina

Señora melancolía

Conmigo tú estas de novia

De tanto que ya nos ven juntitos

Como la lluvia con la tristeza

Como la barca con la tormenta

Como el invierno con la pobreza

Me voy pensando

Señora melancolía

De noche duermo contigo

Y aún el sueño puede apartarnos

Y al despertar siento ya en mi boca

El dulce amargo que dan tus besos

Quiero alejarme pero no puedo

Me voy soñando

Y no te enojes si a veces

Me ves alegre o me ves cantando

No es culpa mía sino del vino

Que a la cabeza se me ha subido

Sabes bien que cuando pasa

Vuelvo a tu lado llena de espanto

Mi risa loca se vuelve llanto

Y siento dentro de mí tus ojos

Que me devoran el alma entera

Me voy callando

Señora melancolía

Mi alma estás consumiendo

Te llevo dentro como una larva

Alimentándote con mis penas

Con mis dolores y mis cadenas

Con la tristeza que es mi condena

Me voy sangrando

Señora melancolía

Soy tuya y eres mía

Te veo en cada fotografía

De amores que ya me han olvidado

Dentro el baúl de viejos recuerdos

Y en cada carta de amor pasado

Me voy llorando

Y no te enojes si a veces

Me ves alegre o me ves cantando

No es culpa mía sino del vino

Que a la cabeza se me ha subido

Sabes bien que cuando pasa

Vuelvo a tu lado llena de espanto

Mi risa loca se vuelve llanto

Y siento dentro de mí tus ojos

Que me devoran el alma entera

Me voy muriendo

dame melancholie

Met mij ben je getrouwd

Zoveel dat ze ons al samen zien

Zoals de regen met verdriet

Zoals de boot met de storm

Zoals de winter met armoede

ik denk

dame melancholie

's Nachts slaap ik bij jou

En nog steeds kan slapen ons uit elkaar trekken

En als ik wakker word voel ik al in mijn mond

Het bitterzoete dat je kussen geven

Ik wil weglopen maar ik kan niet

ik ga dromen

En wees niet boos als soms

Je ziet me gelukkig of je ziet me zingen

Het is niet mijn schuld, maar de wijn

Dat is me naar het hoofd gestegen

Je weet heel goed dat wanneer het gebeurt

Ik keer terug naar jouw zijde vol angst

Mijn gekke lach verandert in tranen

En ik voel je ogen in mij

Die mijn hele ziel verslinden

ik hou me stil

dame melancholie

mijn ziel die je aan het consumeren bent

Ik draag je naar binnen als een larve

Ik voed je met mijn verdriet

Met mijn pijnen en mijn kettingen

Met het verdriet dat is mijn veroordeling

ik bloed

dame melancholie

ik ben van jou en jij bent van mij

Ik zie je op elke foto

Van liefdes die me al vergeten zijn

In de kofferbak van oude herinneringen

En in elke vorige liefdesbrief

ik vertrek huilend

En wees niet boos als soms

Je ziet me gelukkig of je ziet me zingen

Het is niet mijn schuld, maar de wijn

Dat is me naar het hoofd gestegen

Je weet heel goed dat wanneer het gebeurt

Ik keer terug naar jouw zijde vol angst

Mijn gekke lach verandert in tranen

En ik voel je ogen in mij

Die mijn hele ziel verslinden

Ik ga dood