La Follia - Mina

Ormai non sento più la voce sua da vile incantatore

Ha fatto il tempo suo, non morde più, non può più farmi male

Del fuoco che mi incendiò non ho più paura

Non brucia, ora no, non fa paura

Fino a un minuto fa è stato lui il mio carceriere

Io mi inchinavo a lui, servivo in lui il dio del suo volere

Il ghiaccio degli occhi suoi mi taglia ancora

Adesso io, però, non ho paura

Pensare che un giorno vivevo l’inferno

Amaro, feroce, ma ero felice

Io restavo lì con lui e fu così

Che nacque dentro me la follia

Adesso è steso lì accanto a me, ma non mi fa tremare

Il mio pugnale è lì, piantato lì, al centro del suo cuore

Vedete, la mano mia lo stringe ancora

Venite, non scappo via, non ho paura

Ik hoor de stem van zijn laffe charmeur niet meer

Hij heeft geen tijd meer, hij bijt niet meer, hij kan me geen pijn meer doen

Ik ben niet langer bang voor het vuur dat me in brand heeft gestoken

Het brandt niet, nu nee, het is niet eng

Tot een minuut geleden was hij mijn cipier

Ik boog voor hem, ik diende in hem de god van zijn wil

Het ijs in zijn ogen snijdt me nog steeds

Nu ben ik echter niet bang

Te denken dat ik op een dag in de hel leefde

Bitter, fel, maar ik was blij

Ik bleef daar bij hem en het was zo

Die waanzin werd in mij geboren

Nu ligt hij daar naast me, maar hij laat me niet beven

Mijn dolk is daar, daar geplant, in het midden van zijn hart

Zie je, mijn hand houdt hem nog steeds vast

Kom, ik ren niet weg, ik ben niet bang