Северная весна - Михаил Шуфутинский , Воровайки

Ослаб мороз, очнулись ели

И после длительного сна

Роняя слезные капели, проснулась север весна

Укромно горестно поплакав

Над пустотой седых полей

Припев:

Раскидав широко километры

Не приветливый дальний восток

И гоняют холодные ветры

Наших судеб измятый листок,

Но с надеждой как было веками

Обнимая всех верных подруг

Мы махали простыми платками

Мы махали на волю, на юг

Река открылась с середины, бурлила пенилась вода

И разломившиеся льдины, неслись неведомо куда

Неслись как проклятые судьбы, людьми забытые навек

На этом вечном перепутье, где выживает человек

Припев:

Раскидав широко километры

Не приветливый дальний восток

И гоняют холодные ветры

Наших судеб измятый листок,

Но с надеждой как было веками

Обнимая всех верных подруг

Мы махали простыми платками

Мы махали на волю, на юг

De vorst is afgezwakt, de sparren zijn wakker geworden

En na een lange slaap

Tranen laten vallen, het noorden ontwaakte in de lente

droevig huilen

Boven de leegte van grijze velden

Refrein:

Brede kilometers strooien

Onvriendelijk Verre Oosten

En koude winden rijden

Ons lot is een verfrommeld laken,

Maar met hoop, zoals het eeuwenlang was

Alle echte vrienden omarmen

We zwaaiden met simpele zakdoeken

We zwaaiden naar de vrijheid, naar het zuiden

De rivier opende zich vanuit het midden, het water kookte en schuimde

En de gebroken ijsschotsen snelden naar niemand weet waarheen

Ze haastten zich als een verdomd lot, voor altijd vergeten door mensen

Op dit eeuwige kruispunt waar de mens overleeft

Refrein:

Brede kilometers strooien

Onvriendelijk Verre Oosten

En koude winden rijden

Ons lot is een verfrommeld laken,

Maar met hoop, zoals het eeuwenlang was

Alle echte vrienden omarmen

We zwaaiden met simpele zakdoeken

We zwaaiden naar de vrijheid, naar het zuiden