Edinburgh Castle - Mike Scott

I woke up in the morning

Seven twenty-four

Drank a cup of coffee

Stepped out the door

I said Goodbye

To my old best friend

I took a ride

To the old West End

I walked along Princes Street

My feet were hurting bad

As I squirmed inside my shoes

I was thinking about my dad

There was the bones of a song

Beatin' around my head

Unless I remember it wrong

This is what it said:

Edinburgh Castle hugging the sky

Cold grey stone, humourless and dry

Sitting like a cork on top of the town

One of these days I’m gonna blow you down

I jumped on a bus

A trusty number 23

To the Royal Botanical Gardens

Where a ghost was calling me

I saw a brace of weeping willows

A burnt and withered land

I saw a man and a little boy

Holding hands

I scanned the skyline

It was like the backdrop of a play

I never saw your heartless beauty

Until I’d been away

As I was climbing up The mound

It struck me like a chime

I must have dreamed this scene

About a thousand times !

Edinburgh Castle hugging the sky

Cold grey stone, humourless and dry

Sitting like a cork on top of the town

One of these days I’m gonna blow you down

I found myself on Forrest Road

Feeling pretty sore

This city once was mine

But it ain’t mine anymore

And here’s my old school, «Jingling Geordie’s»

And I must confess

I couldn’t step through that gate

Until I’m better dressed

Back at Waverly Station

Half dead on my feet

I got on board the four forty-four

Promptly fell asleep

I woke up in Queen Street

At my journey’s end

I’ve got to say it’s totally great

To be back in Glasgow again !

Edinburgh Castle hugging the sky

Cold grey stone, humourless and dry

Sitting like a cork on top of my town

One of these days I’m gonna blow you down

Ik werd 's ochtends wakker

Zeven vierentwintig

Dronk een kopje koffie

Stapte de deur uit

Ik zei doei

Aan mijn oude beste vriend

Ik heb een ritje gemaakt

Naar het oude West End

Ik liep langs Princes Street

Mijn voeten deden erg pijn

Terwijl ik in mijn schoenen kronkelde

Ik dacht aan mijn vader

Er waren de botten van een lied

Rond mijn hoofd slaan

Tenzij ik het me verkeerd herinner

Dit is wat er stond:

Edinburgh Castle omarmt de lucht

Koude grijze steen, humorloos en droog

Zittend als een kurk op de top van de stad

Een dezer dagen blaas ik je neer

Ik sprong op een bus

Een vertrouwd nummer 23

Naar de Koninklijke Botanische Tuinen

Waar een geest me belde

Ik zag een schoor van treurwilgen

Een verbrand en verdord land

Ik zag een man en een kleine jongen

Handen vasthouden

Ik heb de skyline gescand

Het was als de achtergrond van een toneelstuk

Ik heb je harteloze schoonheid nooit gezien

Tot ik weg was

Terwijl ik de heuvel op klom

Het trof me als een gong

Ik moet deze scène hebben gedroomd

Ongeveer duizend keer !

Edinburgh Castle omarmt de lucht

Koude grijze steen, humorloos en droog

Zittend als een kurk op de top van de stad

Een dezer dagen blaas ik je neer

Ik bevond me op Forrest Road

Voel me behoorlijk pijnlijk

Deze stad was ooit van mij

Maar het is niet meer van mij

En hier is mijn oude school, "Jingling Geordie's"

En ik moet bekennen

Ik kon niet door die poort stappen

Tot ik beter gekleed ben

Terug bij Waverly Station

Half dood op mijn voeten

Ik stapte aan boord van de vier vierenveertig

Meteen in slaap gevallen

Ik werd wakker in Queen Street

Aan het einde van mijn reis

Ik moet zeggen dat het helemaal geweldig is

Om weer terug te zijn in Glasgow!

Edinburgh Castle omarmt de lucht

Koude grijze steen, humorloos en droog

Zittend als een kurk op mijn stad

Een dezer dagen blaas ik je neer