Pas La Guerre - Mike Scott

Ils ont donné une médaille à ta mère, un uniforme lui a dit

Tu as été un héros au combat, elle pouvait être fière au nom de la patrie

Nous devions faire l’amour à ton retour pour la première fois

La neige brule mes lèvres, je n’aime pas le bruit sourd de tous ces pas

Je n’aime pas la photo qu’ils ont choisie pour la cérémonie,

Ce n’est pas la plus belle photo de toi

Je n’aime pas la boite et le drapeau couché dessus

Nous devions faire l’amour quand tu serais revenu

Nous étions deux enfants,

Tu n’avais jamais embrassé de filles avant moi

Moi j’essayais d'être un peu plus sure,

D’avoir un peu moins peur que toi

Nous devions faire l’amour à ton retour pour la première fois

L’uniforme a dit que tu ne rentrerais pas

Ta mère t’avais prévenu,

Ce qui compte, c’est les gens qu’on libère et pas ceux qu’on tue

Moi j’avais dit rentre, juste rentre, reviens moi

Et je suis cette boite dans la neige

Et tous ces gens et le bruit laid de leurs pas

Mon cœur qui explose mais personne ne saura

Nous devions faire l’amour à ton retour pour la première fois

Tu es mort à dix-sept ans pour le pays

Il y a cet horrible drapeau pour qu’on ne l’oublie pas

Ze gaven je moeder een medaille, vertelde een uniform haar

Je was een held in de strijd, ze kon trots zijn in de naam van het land

We zouden vrijen als je voor de eerste keer terugkwam

De sneeuw brandt op mijn lippen, ik hou niet van de plof van al die voetstappen

Ik vind de foto die ze voor de ceremonie hebben gekozen niet mooi,

Het is niet de mooiste foto van jou

Ik hou niet van de doos en de vlag die erop ligt

We zouden vrijen als je terugkwam

We waren twee kinderen

Je hebt nog nooit meisjes gezoend voor mij

Ik probeerde wat zekerder te zijn,

Om een ​​beetje minder bang te zijn dan jij

We zouden vrijen als je voor de eerste keer terugkwam

Het uniform zei dat je niet binnen zou komen?

Je moeder heeft je gewaarschuwd

Waar het om gaat zijn de mensen die we vrijlaten, niet de mensen die we doden

Ik zei kom binnen, kom gewoon binnen, kom terug bij mij

En ik ben die doos in de sneeuw

En al die mensen en het lelijke geluid van hun voetstappen

Mijn hart explodeert maar niemand zal het weten

We zouden vrijen als je voor de eerste keer terugkwam

Je stierf op je zeventiende voor het land

Er is een lelijke vlag, dus we vergeten het niet