Wintertime - Midnattsol

Wintertime

My wings broke when you came

Life was turned up-side- down, trying to escape

Yet still the same

Wintertime

Not a single wall could resist your vicious strength

Your breath made ashes of my burning flames

But I arose

Scent of coldness on the air

Winter’s kisses overwhelm me

I’m playing a role in this never-ending story

Words;

so faint

Silence;

so tense

The valuable secret

Deep deep within

You think it’s invisible

But you aren’t receivable

Lost on a broken path of snow

But you just have to let go

Let go!

How would I ever recognize the light

Without dark clouds?

How should I ever praise the warmth

Without you winter?

Wintertime

You came with a blanket of cold

So unfold

Treasured trees

Stretch out their frozen hands

For the sunshine

Wintertijd

Mijn vleugels braken toen je kwam

Het leven stond op zijn kop en probeerde te ontsnappen

Toch nog steeds hetzelfde

Wintertijd

Geen enkele muur kan je wrede kracht weerstaan

Jouw adem maakte as van mijn brandende vlammen

Maar ik stond op

Geur van kou in de lucht

De kussen van de winter overweldigen me

Ik speel een rol in dit oneindige verhaal

Woorden;

zo flauw

Stilte;

zo gespannen

Het waardevolle geheim

Diep diep van binnen

Je denkt dat het onzichtbaar is

Maar je bent niet te ontvangen

Verdwaald op een gebroken pad van sneeuw

Maar je moet gewoon loslaten

Laat gaan!

Hoe zou ik ooit het licht herkennen?

Zonder donkere wolken?

Hoe moet ik ooit de warmte prijzen?

Zonder jou overwinteren?

Wintertijd

Je kwam met een koude deken

Dus ontvouwen

Gekoesterde bomen

Strek hun bevroren handen uit

Voor de zon