Kong Valemons Kamp - Midnattsol

Kuitebjørn Kong Valemon

was bewitched

by the troll hag

The fur of a white bear

is now for him to wear

Once upon a time there was

a fair and gentle girl

Her lack of worth

a crime

She found solace

In a white bear’s paws shone a golden wreath

In return for herself she received

Travelled far

and farther than far

Were living their lives

and every single year a child

Until the night

she saw that inside hid a human soul

He’d rush to the hag in the icy cold

When I wake up in the morning

I wonder will I

ever see you again

or was it our last goodbye

I face the truth when I see

there is nothing left

All I have is a sense of you lost on the bed

It’s never too late to fly

At least it’s worth a try

Wanted so badly for the past to be now

Running through the wild

Met a woman and a child

And twice again

Got scissors, a cloth and a flask on her way

And there past the hill

the troll castle laid

The hag aimed a wedding of pride

For the girl’s tools

she offered them three nights

Then he was deceived

but an artisan sent out a warning to him

Not even a needle could stop their meeting

Wanted so badly that nothing happened

Let’s put it to an end

In the trap door there’s a fell

The troll hag went straight through

and never came back

Brought the children and the gold

Off to their wedding they rode

and lived happily ever after

When I wake up

in the morning

I watch you asleep

Hold your body tight

longing to feel your lips

I face the truth when I see

there is nothing left

of the stormy past

but this I won’t forget

Never too late to fly

At least it’s worth a try

Kuitebjørn Kong Valemon

was betoverd

door de trol hag

De vacht van een witte beer

is nu voor hem om te dragen

Er was eens

een eerlijk en zachtaardig meisje

Haar gebrek aan waarde

een misdaad

Ze vond troost

In de poten van een witte beer straalde een gouden krans

In ruil voor zichzelf ontving ze

ver gereisd

en verder dan ver

Leefden hun leven

en elk jaar een kind

Tot de nacht

ze zag dat er een menselijke ziel in verborgen zat

Hij haastte zich naar de heks in de ijzige kou

Als ik 's ochtends wakker word

Ik vraag me af of ik

ooit weer zien

of was het ons laatste afscheid?

Ik zie de waarheid onder ogen als ik zie

er is niks over

Alles wat ik heb is een gevoel van je verloren op het bed

Het is nooit te laat om te vliegen

Het is in ieder geval het proberen waard

Wilde zo graag dat het verleden nu is

Rennen door het wild

Ontmoette een vrouw en een kind

En nog twee keer

Kreeg een schaar, een doek en een fles onderweg

En daar voorbij de heuvel

het trollenkasteel gelegd

De heks streefde naar een bruiloft van trots

Voor het gereedschap van het meisje

ze bood ze drie nachten aan

Toen werd hij bedrogen

maar een ambachtsman stuurde hem een ​​waarschuwing

Zelfs een naald kan hun ontmoeting niet stoppen

Zo graag gewild dat er niets gebeurde

Laten we er een einde aan maken

In het valluik is er een gevallen

De trollenwijf ging er rechtdoor

en kwam nooit meer terug

Bracht de kinderen en het goud

Op weg naar hun bruiloft reden ze

en leefde nog lang en gelukkig

Als ik wakker word

in de ochtend

Ik zie je slapen

Houd je lichaam stevig vast

verlangen om je lippen te voelen

Ik zie de waarheid onder ogen als ik zie

er is niks over

van het stormachtige verleden

maar dit zal ik niet vergeten

Nooit te laat om te vliegen

Het is in ieder geval het proberen waard