Devil Moon - Michelle Malone

When I was 17, I called the road my own

So many sights to see, I turned every stone

I burned the midnight oil, I burned the candle wax

With fire in my veins and no one on my back

One night found myself around New Orleans way

I picked up a rider, whose name he did not say

He clicked his long clean nails upon the window dash

I got a funny feeling when he flashed his leather skin of ash

Now that devil moon won’t light my way

Now that devil moon won’t light my way

Now that devil moon won’t light my way

And I can’t find no one to show the way

He traveled with no bags, just an old fedora and an ivory cane

He looked me in the eye and said, «Friend, you will never be the same»

I laughed to his face and put him right back on the road

Then I realized I had nowhere to run, then I realized I had no where to go

And I’ve been driving hard

Through the wind and rain

Looking for a friend

But nobody knows my name

Driving in the dark, ended up at my father’s home

With no answer at the door, thought I was all alone

Then I heard a scratching sound and through the windowpane

He looked me in the eye and said, «Friend, you’ll never be the same»

Toen ik 17 was, noemde ik de weg de mijne

Zoveel bezienswaardigheden om te zien, ik heb elke steen omgedraaid

Ik heb de middernachtolie verbrand, ik heb de kaarsvet verbrand

Met vuur in mijn aderen en niemand op mijn rug

Op een avond bevond ik me in de buurt van New Orleans?

Ik pakte een renner op, wiens naam hij niet zei

Hij klikte met zijn lange schone nagels op het dashboard van het raam

Ik kreeg een grappig gevoel toen hij met zijn leren huid van as flitste

Nu zal die duivelse maan mijn weg niet verlichten

Nu zal die duivelse maan mijn weg niet verlichten

Nu zal die duivelse maan mijn weg niet verlichten

En ik kan niemand vinden om de weg te wijzen

Hij reisde zonder tassen, alleen een oude fedora en een ivoren wandelstok

Hij keek me in de ogen en zei: «Vriend, je zult nooit meer dezelfde zijn»

Ik lachte in zijn gezicht en zette hem meteen weer op de weg

Toen realiseerde ik me dat ik nergens heen kon rennen, toen realiseerde ik me dat ik nergens heen kon

En ik heb hard gereden

Door de wind en regen

Op zoek naar een vriend

Maar niemand kent mijn naam

In het donker rijden, belandde bij mijn vader thuis

Zonder antwoord aan de deur, dacht ik dat ik helemaal alleen was

Toen hoorde ik een krassend geluid en door de ruit

Hij keek me in de ogen en zei: «Vriend, je zult nooit meer dezelfde zijn»