Mama - Michal David, Frantisek Janecek, Eduard Pergner

Stmívá se a já, sjíždím výtahem,

byl jsem blízko hvězd, v přízemí teď jsem,

blízko hvězd jsem byl, dům je plnej tmy,

já nepůjdu spát, já budu mít sny.

V přízemí vítr šílí, dům je plnej škvír,

já zas nejdu spát, zas mám řeč s mámou,

dlouhou řeč, co končí ráno,

dám si zdát nádhernej sen,

že s mou mámou jdem, někam stoupáme

a pak jdem trávou,

krásnej sen mně bloudí hlavou dál.

Končí ze snů ráj, vítr ztrácí dech,

sen jde na tramvaj a bloudí v podchodech,

bloudí v ulicích, vráží do lidí,

jenže ten můj sen, žádnej nevidí.

V přízemí vítr šílí, dům je plnej škvír,

já zas nejdu spát, zas mám řeč s mámou,

krásnej sen mně bloudí hlavou dál.

Het wordt donker en ik, terwijl ik de lift afdaal,

Ik was in de buurt van de sterren, ik ben nu op de begane grond

in de buurt van de sterren was ik, het huis is vol duisternis

Ik ga niet slapen, ik zal dromen.

Beneden raast de wind, het huis zit vol scheuren,

Ik ga niet meer slapen, ik praat weer met mijn moeder

een lang gesprek dat in de ochtend eindigt

laat me een mooie droom dromen

dat mijn moeder en ik ergens naar boven gaan

en dan loop ik door het gras

een mooie droom dwaalt door mijn hoofd.

Het paradijs eindigt van dromen, de wind verliest zijn adem,

de droom gaat op de tram en dwaalt in de metro's,

door de straten dwalen, mensen tegen het lijf lopen

maar niemand ziet mijn droom.

Beneden raast de wind, het huis zit vol scheuren,

Ik ga niet meer slapen, ik praat weer met mijn moeder

een mooie droom dwaalt door mijn hoofd.