Texas Rangers - Michael Martin Murphey

Come all you Texas rangers, wherever you may be

I’ll tell you of some troubles that happened unto me

My name is nothing extra, so that I will not tell

And here’s to all you rangers, I’m sure I wish you well

It was at the age of 16, I joined the jolly band

We marched from San Antonio unto the Rio Grande

Our captain, he informed us, I guess he thought it right

Before we reach the station, we’d surely have to fight

And before we reached the station, our captain gave command

«To arms, to arms,» he shouted, «and by your ponies stand»

I saw the smoke ascending, it seemed to reach the sky

And then the thought had struck me, my time had come to die

I heard the Indians coming, I heard them give a yell

My feelings at that moment, no human tongue can tell

I saw their glittering lances, their arrows 'round me flew

And all my strength, it left me, and all my courage too

And all of us were wounded, our noble captain slain

The sun was shining sadly across the bloody plain

Sixteen as brave our rangers has ever rode the West

Were buried by their comrades with arrows in their chest

And now my song is ended, I guess I’ve sung enough

The life of any ranger, you see, is very tough

And if you have a mother who don’t want you to roam

I advise you by experience, you’d better stay at home

Kom allemaal Texas Rangers, waar je ook bent

Ik zal je vertellen over een aantal problemen die mij zijn overkomen

Mijn naam is niets extra's, zodat ik het niet zal vertellen

En hier is voor al jullie rangers, ik weet zeker dat ik je het beste wens

Het was op 16-jarige leeftijd dat ik lid werd van de vrolijke band

We marcheerden van San Antonio naar de Rio Grande

Onze kapitein, hij informeerde ons, ik denk dat hij het goed vond

Voordat we het station bereiken, moeten we zeker vechten

En voordat we het station bereikten, gaf onze kapitein het commando

"Te bewapenen, te bewapenen," riep hij, "en bij je pony's staan"

Ik zag de rook opstijgen, het leek de lucht te bereiken

En toen schoot de gedachte me te binnen, mijn tijd was gekomen om te sterven

Ik hoorde de Indianen komen, ik hoorde ze schreeuwen

Mijn gevoelens op dat moment kan geen menselijke tong vertellen

Ik zag hun glinsterende lansen, hun pijlen vlogen om me heen

En al mijn kracht, het verliet me, en al mijn moed ook

En we waren allemaal gewond, onze nobele kapitein gedood

De zon scheen treurig over de bloedige vlakte

Zestien zo dapper als onze rangers ooit door het westen hebben gereden

Werden begraven door hun kameraden met pijlen in hun borst

En nu mijn lied is afgelopen, denk ik dat ik genoeg heb gezongen

Het leven van elke ranger is, zie je, erg zwaar

En als je een moeder hebt die niet wil dat je rondloopt

Ik adviseer je op basis van ervaring, je kunt beter thuis blijven