Dancing in the Meadow - Michael Martin Murphey

When the snowfields thaw and the stream beds crawl

To the waterfall and river

I’ll turn my face to the bright green space

Of the mother, my life-giver

No man has made a ring of jade

Like green corn in the husk

No man could own a turquoise stone

As deep blue as the dusk

So come away from your working day

And laugh and let your head go-

And bring along an old-time song

For dancing in the meadow …

Leave your bedside for a moonlight ride

Where the midnight air is warmer

We’ll sing for the quail and the cotton tail

Who still escapes the farmer

Deep plum thickets and bramble bushes

Where the quiet creatures hide

Are part of me-a mystery which I accept with pride

If I must stay and lay all day

Like a March hare in hedgerow

When the hunter’s gone, it’s all night long

For dancing in the meadow …

When the summer’s over and come October

When the evening air is crisper, In the mist and smoke by the twisted oak

I’ll listen to the branches whisper

Barn dancers reel, the furrowed field

Must yield and quickly turn

Harvest gone the hoot owl song

Is one we now must learn

«Who, who, who are you?»

and, «If it’s you who said so?»

«Who could it be?»

«It's only me»

I’m dancing in the meadow …

When the seasons pass and the hour glass

Has all too quickly shattered

You’ll lay me low beneath the snow

And wonder if I mattered

Late in the night your hair gone white

Will surely stand on end;

You’ll hear me sing, my banjo ring

The voice of your old friend

If you get brave, run to my grave

And holler, «Are you dead?»

«No!»

No tombstone can cover my bones

I’m dancing in the meadow …

Wanneer de sneeuwvelden ontdooien en de beekbeddingen kruipen

Naar de waterval en de rivier

Ik draai mijn gezicht naar de felgroene ruimte

Van de moeder, mijn levengever

Geen enkele man heeft een ring van jade gemaakt

Als groene maïs in de schil

Geen enkele man kan een turkooizen steen bezitten

Zo diepblauw als de schemering

Dus kom even weg van je werkdag

En lach en laat je hoofd gaan-

En neem een ​​oud liedje mee

Om te dansen in de wei …

Verlaat je bed voor een ritje bij maanlicht

Waar de nachtelijke lucht warmer is

We zullen zingen voor de kwartel en de katoenstaart

Wie ontsnapt er nog aan de boer

Diepe pruimenstruiken en braamstruiken

Waar de stille wezens zich verstoppen

Maken deel uit van mij - een mysterie dat ik met trots accepteer

Als ik de hele dag moet blijven liggen?

Als een maart-haas in een haag

Als de jager weg is, duurt het de hele nacht

Om te dansen in de wei …

Als de zomer voorbij is en in oktober komt

Als de avondlucht frisser is, In de mist en rook bij de verwrongen eik

Ik luister naar het fluisteren van de takken

Schuurdanseressen spoelen, het gegroefde veld

Moet toegeven en snel draaien

Oogst verdwenen het lied van de hootuil

Is er een die we nu moeten leren

"Wie, wie, wie ben jij?"

en: "Als jij het bent die dat zei?"

"Wie zou het kunnen zijn?"

"Het is alleen ik"

Ik dans in de wei...

Wanneer de seizoenen verstrijken en de zandloper

Is maar al te snel verbrijzeld

Je legt me laag onder de sneeuw

En vraag me af of ik ertoe deed?

Laat in de nacht is je haar wit geworden

Zal zeker overeind blijven staan;

Je zult me ​​horen zingen, mijn banjo-ring

De stem van je oude vriend

Als je dapper wordt, ren dan naar mijn graf

En roep: "Ben je dood?"

"Nee!"

Geen grafsteen kan mijn botten bedekken

Ik dans in de wei...