Venice (Веницейская жизнь) - Mgzavrebi

ვენეციური ცხოვრების სევდა და სიმძიმილი

ცხადია ჩემთვის, დღესავით ცხადი,

ცისფერ სარკეში ცივი ღიმილით

ციმციმებს მისი უღონო ხატი.

სპეტაკი თოვლი, მწვანე ფარჩა, არსაით შველა!-

კანქვეშ ძარღვების ცისფერი არხი.

კვიპაროსების საკაცეზე გაუკრავთ ყველა-

ჩათბუნებული, მძინარე ხალხი.

და იწვის, იწვის კალათებში სანთლების წყება-

შემოფრენილა კიდობანში დაღლილი მტრედი;

გაუქმებული თეატრის თაღქვეშ

არავინ კვდება მოკვდავის მეტი.

ისევ ელდა და სიყვარული... საშველი არ ჩანს,

სატურნის ბეჭდით დაბეჭდავენ ყრმას ახალშობილს!

შესუდრავს ძელზე გაფენილი ჯალათის ფარჩა

სიკვდილმისჯილის მშვენიერ პროფილს.

მძიმედ ქშენ, მძიმედ, საძნელოა შენი მშვენება,-

ო, ვენეციავ, კვიპაროსოვან შუშაბანდში ისარკავ ახლაც

საწოლთან ლურჯად გადამდნარი მძივების წყებას

და მოლივლივე ჰაერის წახნაგს.

მაგრამ თითებში ვარდია თუ ქვიშის საათი,-

ადრიატიკავ, მომიტევე ამგვარი ცოდვაც!-

როგორ გავექცე, თვალციმციმა ვენეციელო,

თავაწყვეტილი სიკვდილის როკვას.

წარმავალია ყოველივე, ვესპერი ბრწყინავს.

ბნელ სარკეებში ილანდება სიშავე ფლასის

და ელოდება სუსანას მკერდი

ნაზარხოშევი ბერების ლაციცს...

(Перевод Джемала Аджиашвили)

Веницейской жизни, мрачной и бесплодной,

Для меня значение светло.

Вот она глядит с улыбкою холодной

В голубое дряхлое стекло.

Тонкий воздух кожи, синие прожилки,

Белый снег, зеленая парча.

Всех кладут на кипарисные носилки,

Сонных, теплых вынимают из плаща.

И горят, горят в корзинах свечи,

Словно голубь залетел в ковчег.

На театре и на праздном вече

Умирает человек.

Ибо нет спасенья от любви и страха,

Тяжелее платины Сатурново кольцо,

Черным бархатом завешенная плаха

И прекрасное лицо.

Тяжелы твои, Венеция, уборы,

В кипарисных рамах зеркала.

Воздух твой граненый.

В спальне тают горы

Голубого дряхлого стекла.

Только в пальцах — роза или склянка,

Адриатика зеленая, прости!

Что же ты молчишь, скажи, венецианка,

Как от этой смерти праздничной уйти?

Черный Веспер в зеркале мерцает,

Все проходит, истина темна.

Человек родится, жемчуг умирает,

И Сусанна старцев ждать должна.

1920

De melancholie en zwaarte van het Venetiaanse leven

Duidelijk voor mij, zo duidelijk als vandaag,

Met een koude glimlach in de blauwe spiegel

Knippert met zijn lelijke icoon.

Witte sneeuw, groen schild, geen hulp!

Blauw kanaal van bloedvaten onder de huid.

Op de cipressenbrancard kun je alle-

Overvolle, slapende mensen.

En branden, een set kaarsen in brandende manden-

Een vermoeide duif vloog de ark binnen;

Onder auspiciën van het afgeschafte theater

Niemand sterft meer dan een sterveling.

Elda en liefde weer ... Er is geen uitweg,

Saturnus-zegel zal een pasgeboren baby afdrukken!

Knijp in het slagerschild op de paal

Een mooi profiel van de doodstraf.

Het is moeilijk, het is moeilijk, jouw schoonheid is moeilijk, -

Oh, Venetië, je kijkt nog steeds in het cipresglas

Een set blauwe kralen bij het bed

En mollige lucht.

Maar een roos of een zandloper in de vingers, -

Adriatische Zee, vergeef me zo'n zonde! -

Hoe kan ik ontsnappen, Venetiaans knipperend,

Rokva onthoofd tot de dood.

Redelijk allemaal, Vesper schittert.

In de donkere spiegels flitst de duisternis

En wacht tot Susanna borstvoeding geeft

De latsits van de Nazarchosjevi-monniken ...

(Vertaald door Dzhemala Adjiashvili)

Venetiaans leven, donker en onvruchtbaar,

Voor mij de betekenis van licht.

Wat een lust voor het oog met een mooie glimlach

олубое ое стекло.

Dunne luchthuiden, blauwe hoeden,

Witte sneeuw, groen stuk.

Vseh cladut op cipressen brancards,

онных, еплых имают из аща.

En het brandt, brandt in de mand,

Een letterlijke duif stortte neer in een kist.

In het theater en nu al op vakantie

Een man sterft.

Er is geen redding van liefde en angst,

инжелее атины атурново ольцо,

Zwart fluwelen gesluierde plaka

En een mooi gezicht.

Uw liefde, Venetië, advies,

In het Cypriotische spruiten ramah.

Lucht van uw filiaal.

In de slaapkamer verstoppen ze zich hierboven

Golubogo drяhlogo stelak.

Alleen in duimen - roos of schedel,

Adriatisch Groen, vergeef!

о же ты молчишь, скажи, венецианка,

Hoe maak je een vakantie?

ерный еспер в еркале ерцает,

Alles gaat voorbij, echt donker.

Een man wordt geboren, een man sterft,

Susanna's oude vrouw heeft ook een schuld.

1920