Samatya'da İlk Rakı - Melike Şahin

Ezberledim dişini dudağını, elini ayağını

Taşıdım günahını ayıbını, duramadım yangınında

Uzağa düştüm, kendine sor niyesini nasılını

Tuzağa düştüm, mesulü sensin katlinin baharımın

Yollarından, kollarından bir haber

Düştü payıma ağırından bir keder

Samatya’da ilk rakımızda gördüm

O gözünün o gitmeyen yaş hüznünü

Kurşunun ağır çıkaramam ki

Tek başıma elim gitmez ki

Gözünü seveyim sessiz durma

Kırıyorsun kolumu kanadımı, uçarım inadına

Dönmem geri, bilirim ayarımı, duramadın hatıramda

Uzağa düştüm, bir de bana sor niyesini nasılını

Tuzağa düştüm, aştığım uçurum rengidir baharımın

Ik heb je tand, lip, hand en voet onthouden

Ik droeg je zonde en schaamte, ik kon niet stoppen in je vuur

Ik viel weg, vraag jezelf af waarom, hoe?

Ik zit gevangen, jij bent verantwoordelijk voor de moord op mijn veer

Een nieuws uit jouw wegen, jouw armen

Een zwaar verdriet viel op mij

Ik zag het op onze eerste hoogte in Samatya

Het verdriet van dat oog dat niet weggaat

Ik kan je lood niet zwaar nemen

Ik kan niet alleen gaan

Ik hou van je ogen, wees niet stil

Je breekt mijn arm, mijn vleugel, ik vlieg uit wrok

Ik zal niet teruggaan, ik ken mijn omgeving, je kon niet stoppen in mijn geheugen

Ik viel weg en vroeg me waarom en hoe?

Ik zit gevangen, de afgrond die ik ben overgestoken is de kleur van mijn lente