Na wróble - Mela Koteluk

Cenię sobie nasz porządek, coś z niczego nasze

Gdy inny łakną ładu, nas stabilizuje chaos

Natura kulturą

Przesiadujemy w brzuchu lasu

I słuchamy wiatru

Nie damy się zwariować

Możemy żyć jak chcemy

Wyjechać albo zostać

Nie pompować się pragnieniem

Nie naszym, zachłannym

Możemy być i tu, i tam

Byle blisko siebie

Nie damy się zaślepiać pozorami szczęścia

Wystarczy, że przypominamy sobie kim jesteśmy

Blaknie pamięć dawnych zranień

Antidotum na niepokój to temperatura ciała

Twojego ciała

Sypialni ducha

Niepoznane szlaki

Spód tafli oceanów

Jeśli to konieczne ozdabiamy strachy

Kiedyś na rozległych polach samotne piktogramy

W kapeluszach chadzamy

Wolnym krokiem w bosych stopach ziarnom się kłaniamy

Nie damy się zwariować

Możemy żyć jak chcemy

Wyjechać albo zostać

Nie pompować się pragnieniem

Ekstremalnie blisko z natury jesteśmy

Bezwalutowo i najczulej

Z duchowej rezolucji

Ik waardeer onze bestelling, iets van ons

Wanneer anderen hunkeren naar orde, worden wij gestabiliseerd door chaos

Natuur als cultuur

We zitten in de buik van het bos

En we luisteren naar de wind

We zullen niet gek worden

We kunnen leven zoals we willen

Om te vertrekken of te blijven

Pomp jezelf niet op van de dorst

Niet onze hebzuchtige

We kunnen hier en daar zijn

Gewoon dicht bij elkaar

We zullen niet verblind worden door schijn van geluk

Het is genoeg voor ons om te onthouden wie we zijn

Herinnering aan vroegere wonden vervaagt

Het tegengif voor angst is lichaamstemperatuur

Jouw lichaam

De slaapkamer van de geest

Onbekende routes

De bodem van de oceanen

Indien nodig versieren we de angsten

Er waren eens eenzame pictogrammen op uitgestrekte velden

We dragen hoeden

Met een langzame stap buigen we met onze blote voeten voor de korrels

We zullen niet gek worden

We kunnen leven zoals we willen

Om te vertrekken of te blijven

Pomp jezelf niet op van de dorst

We zijn van nature heel dichtbij

Valutavrij en meest gevoelig

Van een spirituele oplossing