Rebecca - Meg & Dia

Stood by my missus in the lobby.

Asked to carry bags of Madame.

Elevators rush to the sea.

Rummaged through my coat for the key.

After tea lounged on the sofa.

My lady spoke of everyone she knew there.

She paused.

Grabbed my wrist.

Said,"Now, darling there he is."

I looked up.

My surroundings stirred and smeared.

His eyes calm and distant.

His mouth so severe.

Though half his age I was.

I’ve never been in love.

Before then.

Max, you’re so distraught.

Perhaps, I’ll help you out.

Your wife was so much more than me.

But I can be her now.

I can be her now.

Rush down the stairs to that man.

Mr.Summer, he nodded his head.

With laughter in his eyes.

A smirk followed close behind.

«We're strangers but I’m sure we should be married.»

I spoke to my master.

She nodded her head.

Though I was young and scared.

With Max standing there.

We took our first step.

Stond bij mijn mevrouw in de lobby.

Gevraagd om tassen van Madame te dragen.

Liften haasten zich naar de zee.

Door mijn jas gerommeld voor de sleutel.

Na de thee op de bank geluierd.

Mijn vrouw sprak over iedereen die ze daar kende.

Ze pauzeerde.

Pakte mijn pols.

Hij zei: "Nu, schat, daar is hij."

Ik keek op.

Mijn omgeving bewoog en besmeurde.

Zijn ogen kalm en afstandelijk.

Zijn mond zo ernstig.

Hoewel ik de helft van zijn leeftijd was.

Ik ben nog nooit verliefd geweest.

Voor die tijd.

Max, je bent zo radeloos.

Misschien kan ik je helpen.

Je vrouw was zoveel meer dan ik.

Maar ik kan haar nu zijn.

Ik kan haar nu zijn.

Ren de trap af naar die man.

Meneer Summer, hij knikte met zijn hoofd.

Met een lach in zijn ogen.

Een grijns volgde op de voet.

"We zijn vreemden, maar ik weet zeker dat we zouden moeten trouwen."

Ik heb met mijn meester gesproken.

Ze knikte met haar hoofd.

Hoewel ik jong en bang was.

Met Max die daar staat.

We hebben onze eerste stap gezet.