The Wicked Sister - Méav

A mother lived by the North Sea shore

Daughters were the babes she bore

One grew radiant as the sun

Darkly grew the elder one

A knight came riding to their door

He traveled far to be their wooer

He courted both with gold and rings

But loved the younger o’er all things

«Sister, won’t you walk with me

To watch the ships sail o’er the sea?»

As they walked the rocky shore

The dark one pushed her sister o’er

«Sister, sister, let me live

All that’s mine I’ll surely give»

«Thy bridegroom I will take and more

But thou shalt never come ashore»

Off she floated like a swan

The salt sea bore her body on

You could not see her lily feet

Her golden fringes were so deep

A minstrel walking by the strand

Saw her body float to land

When he looked that lady on

He sighed and made a heavy moan

He made a harp of her breastbone

Whose sound would melt a heart of stone

Took the strands of her bright hair

And with them strung his harp so rare

He brought the harp to the wedding hall

There to play before them all

When they set it on a stone

The harp began to play alone

The strings sang out a dreadful sound

«The bride her younger sister drowned

Now her secret you all know

Her guilty tears will surely flow»

Een moeder woonde aan de Noordzeekust

Dochters waren de babes die ze baarde

Eentje werd stralend als de zon

Donker groeide de oudste

Er kwam een ​​ridder naar hun deur rijden

Hij reisde ver om hun vrijer te zijn

Hij streed zowel met goud als met ringen

Maar hield van de jongere van alle dingen?

"Zuster, wil je niet met me meelopen?"

Om de schepen over de zee te zien varen?»

Terwijl ze over de rotsachtige kust liepen

De donkere duwde haar zus o'er

«Zus, zus, laat me leven

Alles wat van mij is, zal ik zeker geven»

"Uw bruidegom zal ik nemen en meer"

Maar je zult nooit aan land komen»

Ze zweefde weg als een zwaan

De zoute zee droeg haar lichaam op

Je kon haar lelievoeten niet zien

Haar gouden franjes waren zo diep

Een minstreel die langs het strand loopt

Zag haar lichaam naar het land drijven

Toen hij die dame aankeek?

Hij zuchtte en maakte een zware kreun

Hij maakte een harp van haar borstbeen

Wiens geluid een hart van steen zou doen smelten?

Nam de lokken van haar heldere haar

En met hen besnaarde zijn harp zo zeldzaam

Hij bracht de harp naar de trouwzaal

Daar om voor ze allemaal te spelen

Toen ze het op een steen zetten

De harp begon alleen te spelen

De snaren zongen een afschuwelijk geluid

«De bruid, haar jongere zus verdronk

Nu haar geheim dat jullie allemaal kennen

Haar schuldige tranen zullen zeker vloeien»