The Road - Matt Costa

Don’t talk, don’t say nothing

I’ve just packed my things and I’m headed for something

Where I’m going, well, I don’t really know

The road is calling so I’ve got to go

Yes, the road is calling so I’ve got to go

We bid farewells

The winds blew like hell, said we’d meet again like some storybook tale

But no, we don’t talk, we don’t say nothing

I just pack my things and go headed for something

But where I was headed, well, I didn’t really say

The road was calling and I was on my way

Yes, the road was calling and I was on my way

So don’t talk, don’t say nothing

I’ll just pack my things and pretend like there’s nothing between us no more

As I walked out the door, she closed it behind me and cried on the floor

And I couldn’t talk, no, I couldn’t say nothing

I’ll just close my eyes and head blindly towards something

'Cause where I’m going, well, I don’t really know

The road is calling so I’ve got to go

Yes, the road is calling so I’ve got to go

Niet praten, niets zeggen

Ik heb net mijn spullen gepakt en ik ben op weg naar iets

Waar ik heen ga, nou, ik weet het niet echt

De weg roept, dus ik moet gaan

Ja, de weg roept, dus ik moet gaan

We nemen afscheid

De wind waaide als een hel, zei dat we elkaar weer zouden ontmoeten als een sprookjesboek

Maar nee, we praten niet, we zeggen niets

Ik pak gewoon mijn spullen en ga ergens naar toe

Maar waar ik heen ging, nou, ik heb niet echt gezegd

De weg riep en ik was onderweg

Ja, de weg riep en ik was onderweg

Dus niet praten, niets zeggen

Ik pak gewoon mijn spullen en doe alsof er niets meer tussen ons is

Toen ik de deur uitliep, sloot ze hem achter me en huilde op de vloer

En ik kon niet praten, nee, ik kon niets zeggen

Ik sluit gewoon mijn ogen en ga blindelings naar iets toe

Want waar ik heen ga, nou, ik weet het niet echt

De weg roept, dus ik moet gaan

Ja, de weg roept, dus ik moet gaan