Ritchie - Matt Costa

The evening storms would roll in through the middle of June

And when the storm had passed, she’d take a walk

Among the oak trees and find the rock

While her and Ritchie would watch the moon come up

Every summer he’d come back with yarns to spin

And he would quickly sweep her off her feet

And they’d be dancing among the leaves

And he would whisper to her dark and sweet

Everyone knew, but they kept it from her

How Ritchie ran his job van to a tree

Sometimes he would play pool and have a few more drinks

Maybe one more just to clear his head

While she would wait because she thought

That Ritchie was the closest to a saint

That night the moon rose, first gold, then red

A thunder rumbled in the rolling hills

And she could not hear a siren’s wail

Or she might’ve seen his twisted rails

Everyone knew, but they kept it from her

How Ritchie ran his job van to a tree

In his pocket was a ring for her

But the road, it curved, and Ritchie drove straight through

Evening, she goes walking towards the old oak grove

And plum blossoms are falling on the road

Years had passed, now she walks

With Ritchie’s brother Tony, hand in hand

She told herself she’d never get to love again

Not after the awful thing she’d been through

But how a woman can endure so much

That she just cannot explain

Everyone knew, but they kept it from her

That Tony fell asleep behind the wheel

In his pocket was a letter for her

Saying Ritchie’s gone, but I’ll take care of you

De avondstormen zouden tot half juni binnenkomen

En als de storm voorbij was, ging ze wandelen

Tussen de eiken en vind de rots

Terwijl zij en Ritchie de maan zouden zien opkomen

Elke zomer kwam hij terug met garens om te spinnen

En hij zou haar snel van haar voeten vegen

En ze zouden dansen tussen de bladeren

En hij zou tegen haar fluisteren, donker en lief

Iedereen wist het, maar ze hielden het voor haar weg

Hoe Ritchie zijn bestelbus naar een boom reed

Soms speelde hij pool en dronk hij nog een paar drankjes

Misschien nog een om zijn hoofd leeg te maken

Terwijl ze zou wachten omdat ze dacht

Dat Ritchie het dichtst bij een heilige was

Die nacht kwam de maan op, eerst goud, dan rood

Een donder rommelde in de glooiende heuvels

En ze kon het gejammer van een sirene niet horen

Of misschien heeft ze zijn gedraaide rails gezien

Iedereen wist het, maar ze hielden het voor haar weg

Hoe Ritchie zijn bestelbus naar een boom reed

In zijn zak zat een ring voor haar

Maar de weg, hij maakte een bocht, en Ritchie reed er rechtdoor

's Avonds loopt ze richting het oude eikenbos

En pruimenbloesems vallen op de weg

Jaren waren verstreken, nu loopt ze

Met Ritchie's broer Tony, hand in hand

Ze zei tegen zichzelf dat ze nooit meer van elkaar zou kunnen houden

Niet na het vreselijke wat ze had meegemaakt

Maar hoe een vrouw zoveel kan verdragen

Dat ze het gewoon niet kan uitleggen

Iedereen wist het, maar ze hielden het voor haar weg

Dat Tony achter het stuur in slaap viel

In zijn zak zat een brief voor haar

Zeggen dat Ritchie weg is, maar ik zal voor je zorgen