The Hangman - Matt Berry

With broken fingers I weave life’s tapestry

I am in darkness, with no control at to how the cards will fall

I just manage the deck

A morose funk hangs over me

It comes, and it goes like the professional harlot

A weaker man would rip out his hair from its root

While running to seek guidance from the parson

«Send in the clowns» they said

By all means, try it

But do be prepared for the mass of blood and red noses

For I am in no mood for such twisted capers

Like the spring hare I shall run and run and run

Knowing the second I stop, if only to catch breath

It would all be over

I then become the prey

Even the man, built from clay with the strength of seven

Is of little consequence as soon as the carpet of love

Is ripped from beneath his feet

A stench, as bad as death, fills the air

As the desperate Lothario enters the shed

With him, he brings all the self-assured arrogance of the hangman

Today he is safe

Tomorrow he is over

Alone in my bed, I revisit the day’s occurrences

Making all the necessary alterations

An apology is weak

A regret is wretched

A figure appears on the horizon

As it is approaching, it begins to take shape

A man

I notice his head looks towards his feet

As if unable to meet my gaze

He looks familiar

You there!

Who by shame brings this bad news?

Oh

It is you

The hangman

Do come in

Met gebroken vingers weef ik het tapijt van het leven

Ik zit in het donker, ik heb geen controle over hoe de kaarten zullen vallen

Ik beheer gewoon het deck

Er hangt een sombere funk over me heen

Het komt en het gaat als de professionele hoer

Een zwakkere man zou zijn haar uit de wortel trekken

Tijdens het rennen om hulp te zoeken bij de pastoor

"Stuur de clowns in" zeiden ze

Probeer het in ieder geval

Maar wees voorbereid op de massa bloed en rode neuzen

Want ik heb geen zin in zulke verdraaide kappertjes

Zoals de lentehaas zal ik rennen en rennen en rennen

Weten wanneer ik stop, al was het maar om op adem te komen

Het zou allemaal voorbij zijn

Ik word dan de prooi

Zelfs de man, gebouwd van klei met de kracht van zeven

Is van weinig belang zodra het tapijt van liefde

Is van onder zijn voeten gescheurd

Een stank, zo erg als de dood, vult de lucht

Als de wanhopige Lothario de schuur binnenkomt

Met hem brengt hij alle zelfverzekerde arrogantie van de beul

Vandaag is hij veilig

Morgen is hij voorbij

Alleen in mijn bed kijk ik terug naar de gebeurtenissen van de dag

Alle noodzakelijke wijzigingen aanbrengen

Een verontschuldiging is zwak

Spijt is ellendig

Er verschijnt een figuur aan de horizon

Naarmate het nadert, begint het vorm te krijgen

Een man

Ik zie dat zijn hoofd naar zijn voeten kijkt

Alsof ik mijn blik niet kan ontmoeten

Hij ziet er bekend uit

Jij daar!

Wie brengt dit slechte nieuws?

Oh

Jij bent het

de beul

Kom binnen