Un Giorno D'Aprile - Matia Bazar

Nella stanca noia

Di un giorno d’aprile

Il vento dirada

La nebbia che è intorno a me

Freddo nelle mani

Non dentro il cuore

E un fuoco nascosto

Mi riscalda l’anima

Che parla di te

Che parla di te

Di te che non sai

Le mie veritá

Tu non sai

Nella chiara alba

Di un giorno d’aprile

Cercandoti ancora

Son pronta a volare via

Sopra ad un mare

Infinito ed uguale

Disegno una rotta

Sicura e veloce che

Mi porta da te

Facile

O difficile

Forse illogico

Ma noi

Complici

Solo complici

Troppo complici

Ormai

Ed io

Gioco le carte ancora

Le tue carte

Qui

Spuntando i cuori noi

Io regina e tu re

Tra la luce e il buio che ora attraverserò

Sento sempre che sei mio

Agito le ali come il falco che sa

Ha la preda sotto se

Eccitatà già

Sento odore di te

Te

Nella caccia poi

Chi dei due vincerà

Alle amiche stelle che mi guardan lassù

Sto chiedendo ancora se

Se quell’infinito che sconfina nel blu

Mi darà una mano e

Poi

Rimanendo un po' più leggera

Io ritorno giù

Se quell’infinito che finisce blu

Mi darà una mano e

Poi

Planando più leggera

Io ritorno giù

Io ritorno

Nella stanca notte

Di un giorno d’aprile

Le mani tremanti

Vogliose si stringono

In vermoeide verveling

Van een dag in april

De wind waait weg

De mist die om me heen hangt

Koud in de handen

Niet in het hart

En een verborgen vuur

Het verwarmt mijn ziel

Dat spreekt van jou

Dat spreekt van jou

Van jullie die het niet weten

mijn waarheden

Je weet het niet

In de heldere dageraad

Van een dag in april

Ik zoek je weer

Ik ben klaar om weg te vliegen

Boven een zee

Oneindig en gelijk

Ik teken een route

Veilig en snel dat

Het brengt me naar jou

Eenvoudig

of moeilijk

Misschien onlogisch

Maar wij

medeplichtigen

alleen handlangers

Te medeplichtigen

Op dit punt

En ik

Ik speel de kaarten weer

Uw kaarten

Hier

Door ons hart te tikken

Ik koningin en jij koning

Tussen het licht en het donker dat ik nu zal oversteken

Ik heb altijd het gevoel dat je van mij bent

Ik zwaai met mijn vleugels als de havik die weet

Het heeft zijn prooi eronder

Word nu al enthousiast

Ik ruik je

Jij

Op jacht dan

Wie van de twee zal winnen

Aan de sterren van vrienden die naar me kijken daarboven

Ik vraag me nog steeds af of

Als die oneindigheid die grenst aan het blauw

Hij zal me een hand geven en

En dan

Een beetje lichter blijven

ik ga terug naar beneden

Als die oneindigheid blauw eindigt

Hij zal me een hand geven en

En dan

Aansteker schaven

ik ga terug naar beneden

ik kom terug

In de vermoeide nacht

Van een dag in april

handen trillen

Wanhopig kruipen ze ineen