Come un fiore - Matia Bazar

C′è nel tempo che passò una storia vera

È di un fiore che spuntò a maggio, in primavera

E aperti gli occhi un poco si stupì

Ma poi fu contento di esser nato lì

Perché eran tanti gli amici con lui

Che il prato volto e colore cambiò

Lui, fiero, al sole il suo sguardo puntò

E il vento lieve, lieve, lieve

Accarezzava tutti i petali suoi

Ma quel tempo poi passò come una chimera

Anche il sole se ne andò solo in una sera

E il fiore chiuse gli occhi e si assopì

E con gli altri amici il gambo suo piegò

Regina nebbia freddo suo Re

Lo imprigionarono senza pietà

Per tanti anni rimase così

Finché la neve, neve, neve

Tutto quanto di bianco coprì

Poi, al buio, al gelo, il fiore si svegliò

Ma in un mondo tutto nuovo si trovò

Di esser solo però si stupì

Di non avere più amici con lui

Così, in silenzio, vestiti cambiò

E dalla neve, neve, neve, neve, neve, neve, neve…

Er is een waargebeurd verhaal in de tijd

Het is van een bloem die verscheen in mei, in de lente

En toen hij zijn ogen een beetje opendeed, was hij verbaasd

Maar toen was hij blij dat hij daar geboren was

Omdat er zoveel vrienden met hem waren

Dat het gezicht en de kleur van het gazon veranderden

Trots richtte hij zijn blik op de zon

En het licht, licht, lichte wind

Hij streelde al zijn bloemblaadjes

Maar die tijd ging toen als een hersenschim voorbij

Zelfs de zon ging maar op één avond weg

En de bloem sloot zijn ogen en dommelde in

En met de andere vrienden zijn stam gebogen

Koningin koude mist haar koning

Ze hebben hem zonder genade gevangengezet

Jarenlang bleef het zo

Zolang de sneeuw, sneeuw, sneeuw

Alles in het wit bedekte hij

Toen, in het donker, in de kou, werd de bloem wakker

Maar in een hele nieuwe wereld vond hij zichzelf

Maar hij was verrast om alleen te zijn

Van geen vrienden meer met hem hebben

Dus, in stilte, kleren veranderd

En van sneeuw, sneeuw, sneeuw, sneeuw, sneeuw, sneeuw, sneeuw ...