Fix - Martin Stenmarck

Hon var 15

Men såg ut som 22

Hon var hård

Livet lämnar spår

En kväll viska hon;

«Jag är rädd för mörkret och det som bor där.»

Jag var 13 år och lika rädd

Men det låtsades jag inte om

Det blir inte bättre för att tiden går

Det finns saker jag inte förstår

Du var den vackra

Du var den starka

Men du skulle sova i hundra år

Ingen annan fick komma in

Du sa att nyckeln var bara din

Jag hade letat om vi hade vetat

Att du skulle sova i hundra år

Vintern kom

Och dom sa att du flyttat

Men vart då, det tala dom inte om

För det var bättre så

Än att jag skulle veta vart och varför

Jag var inte klar

Och jag vet

Det var nånting du ville säga mig

Det blir inte bättre för att tiden går

Det finns saker jag inte förstår

Du var den vackra

Du var den starka

Men du skulle sova i hundra år

Ingen annan fick komma in

Du sa att nyckeln var bara din

Jag hade letat om vi hade vetat

Att du skulle brinna i hundra år

Jag såg dig sen

Efter flera år

Jag blev rädd, varm och ledsen

Ville säga hej när du gick förbi

Men du var inte kvar här

Du var nån annanstans

Nån annanstans

Jag ville säga att vi är mirakel du och jag

Vi är mirakel

Vi är mirakel, du och jag

Vi är mirakel

Vi är mirakel, du och jag

Det blir inte bättre för att tiden går

Det finns saker jag inte förstår

Du var den vackra

Du var den starka

Men du skulle sova i hundra år

Ingen annan fick komma in

Du sa att nyckeln den var bara din

Jag hade letat om vi hade vetat

Att du skulle sova i hundra år

Sovit i hundra år

Ze was 15

Maar zag eruit als 22

Ze was stoer

Het leven laat sporen na

Op een nacht fluistert ze;

"Ik ben bang in het donker en wat daar leeft."

Ik was 13 jaar oud en net zo bang

Maar ik deed niet alsof

Het wordt niet beter naarmate de tijd verstrijkt

Er zijn dingen die ik niet begrijp

Jij was de mooie

Jij was de sterke

Maar je zou honderd jaar slapen

Niemand anders mocht naar binnen

Je zei dat de sleutel alleen van jou was

Ik zou hebben gekeken als we het hadden geweten

Dat je honderd jaar zou slapen

Winter kwam

En ze zeiden dat je verhuisd was

Maar dan praten ze er niet over

Omdat het zo beter was

Dan zou ik weten waar en waarom

ik was nog niet klaar

En ik weet

Dat was iets wat je me wilde vertellen

Het wordt niet beter naarmate de tijd verstrijkt

Er zijn dingen die ik niet begrijp

Jij was de mooie

Jij was de sterke

Maar je zou honderd jaar slapen

Niemand anders mocht naar binnen

Je zei dat de sleutel alleen van jou was

Ik zou hebben gekeken als we het hadden geweten

Dat je honderd jaar zou branden

Ik zag je toen

Na een aantal jaren

Ik werd bang, heet en verdrietig

Wilde hallo zeggen toen je langsliep

Maar je werd hier niet achtergelaten

Je was ergens anders

Ergens anders

Ik wilde zeggen dat jij en ik wonderen zijn

Wij zijn wonderen

Wij zijn wonderen, jij en ik

Wij zijn wonderen

Wij zijn wonderen, jij en ik

Het wordt niet beter naarmate de tijd verstrijkt

Er zijn dingen die ik niet begrijp

Jij was de mooie

Jij was de sterke

Maar je zou honderd jaar slapen

Niemand anders mocht naar binnen

Je zei dat de sleutel alleen van jou was

Ik zou hebben gekeken als we het hadden geweten

Dat je honderd jaar zou slapen

Honderd jaar geslapen