Untitled - Marracash

Scrivo una canzone senza titolo

Scrivo una canzone senza pensare a dove andrà

E chi l’ascolterà, libero, per raggiungere l’essenza

Grazie Marz, il tappeto è magnifico

Metto a nudo le paure che ho

Non temo di essere ridicolo

Lasciare che il mio personaggio uccida Fabio

O peggio che lo renda schiavo un’altra volta no

È strano, fra', l’amore ci imbarazza

Come quando stai con gli amici e ti chiama la ragazza

Come fa tua mamma quando hai gente a casa

E lei fa l’affettuosa, io la cacciavo dalla mia stanza

Passato dalla paura di non farcela a quella di farcela

A dire chi è il meglio in Italia, a voce alta

Come quando ti piace troppo una ragazza

E a vederla c’hai l’ansia ed aspetti a baciarla

Non mi interessa ciò che la gente pensa di me, la massa

Perché la massa, fra', non pensa e basta

A casa ho un plasma, vedo me stesso in un programma

Tra noi che cambia?

Io ho arredato meglio la mia gabbia!

Orientali si occidentalizzano, sorpassi

Il mondo cambia, occidentali provano a orientarsi

L’Italia perde il PIL e non il vizio

Si chiudono più affari nei salotti che in ufficio

Non vi siete accorti?

Tutto il mondo ride per non piangere

Fanno i conti in tutto il mondo muori per un margine

Maneggia con cura la mia anima che è fragile

Apri gli occhi perché chiuderli è molto più facile (lo fanno tutti)

Per quelli dei locali i ragazzi sono paganti

Di certo siete artisti a postare e a fotografarvi

Ho scelto di levarmi, di elevarmi, di non allearmi

Di alleviarvi il viaggio e dopo anni dirvi: alle armi!

Scrivo una canzone senza titolo

Ieri sono uscito ed ho incontrato Dio in un vicolo

Oggi scendere dal letto è andare sul patibolo

Alternare l’euforia e la perdita di stimolo

E metto in mostra la forza che ho

Non sono un uomo, sono un simbolo

Non lascerò che Fabio, un uomo tormentato

Comprometta il risultato un’altra volta, no

La tua paura prova solo che il coraggio esiste

Troppo impegnato a viverlo per scriverlo su Twitter

Mi chiedo ora quanto ancora in là mi posso sporgere

Guardo le stelle come se potessero rispondere

Durante un temporale ho visto la spina dorsale del cielo

Stavo conciato male però c’ero!

La verità mi è entrata in casa quasi di soppiatto

Le ho detto di restare ferma e le ho fatto un ritratto

Mi hai portato in posti dove non ero mai stato prima

Leggi il mio volto come una cartina

Dividiamoci il mio cuore tipo ultima siga

Ho aspettato a scrivere di te fino quasi l’ultima rima

È strano, fra', l’amore ci imbarazza

Chi lo mette in piazza, di solito, pensa a quanto mette in tasca

Se queste frasi non sono abbastanza e manca il titolo

È perché per descriverlo la parola non basta!

Ammalarsi di una donna

Tra le spire, fra', Anaconda

Come so che sei davvero tu

E non una bella menzogna?

Noi due corpi e solo un’ombra

Il mio respiro che si accorcia

Ora so che sei davvero tu

E qualcosa resterà

E metto a nudo le paure che ho

Non sono un uomo sono un simbolo

Lasciare che il mio personaggio uccida Fabio

O peggio che lo renda schiavo un’altra volta, no

Ik schrijf een titelloos nummer

Ik schrijf een nummer zonder na te denken waar het heen zal gaan

En wie luistert er gratis naar om tot de essentie te komen

Bedankt Marz, het tapijt is prachtig

Ik leg de angsten bloot die ik heb

Ik ben niet bang om belachelijk te zijn

Laat mijn karakter Fabio vermoorden

Of erger dan hem weer een slaaf te maken nee

Het is vreemd, bro, liefde brengt ons in verlegenheid

Zoals wanneer je met vrienden bent en het meisje belt je

Zoals je moeder doet als je mensen thuis hebt

En ze is aanhankelijk, ik heb haar mijn kamer uit gejaagd

Overgegaan van de angst om het niet te halen naar die om het te halen

Om hardop te zeggen wie de beste is in Italië

Like als je te veel van een meisje houdt

En als je haar ziet, voel je je angstig en wacht je om haar te kussen

Het kan me niet schelen wat mensen van mij denken, de menigte

Omdat de massa, tussen ', niet zomaar denkt

Thuis heb ik een plasma, ik zie mezelf in een programma

Wat verandert er tussen ons?

Ik heb mijn kooi beter ingericht!

Oriëntalisten verwesteren, halen in

De wereld verandert, westerlingen proberen zich te oriënteren

Italië verliest zijn BBP en niet zijn ondeugd

In de huiskamers worden meer deals gesloten dan op kantoor

Is het je niet opgevallen?

De hele wereld lacht om niet te huilen

Ze doen de wiskunde over de hele wereld, je sterft met een marge

Ga voorzichtig om met mijn ziel die kwetsbaar is

Open je ogen want ze sluiten is zoveel makkelijker (iedereen doet dat)

Voor die van de lokale bevolking betalen de jongens

Jullie zijn zeker artiesten om zelf te posten en te fotograferen

Ik heb ervoor gekozen om op te staan, om mezelf te verheffen, niet om mezelf te verbinden

Om de reis te verlichten en na jaren te zeggen: te wapen!

Ik schrijf een titelloos nummer

Gisteren ging ik naar buiten en ontmoette God in een steegje

Vandaag uit bed komen gaat naar de galg

Afwisselen tussen euforie en verlies van stimulus

En ik toon de kracht die ik heb

Ik ben geen man, ik ben een symbool

Ik laat Fabio, een gekwelde man, niet toe

Compromis nog een keer het resultaat, nee

Je angst bewijst alleen maar dat moed bestaat

Te druk met leven om het op Twitter te schrijven

Ik vraag me nu af hoe ver ik kan reiken

Ik kijk naar de sterren alsof ze kunnen reageren

Tijdens een onweersbui zag ik de ruggengraat van de lucht

Ik was in een slechte manier, maar ik was er!

De waarheid kwam bijna stiekem mijn huis binnen

Ik zei haar stil te staan ​​en ik maakte een portret van haar

Je nam me mee naar plaatsen waar ik nog nooit ben geweest

Lees mijn gezicht als een kaart

Laten we mijn hart delen als de laatste sigaret

Ik wachtte om over je te schrijven tot bijna het laatste rijm

Het is vreemd, bro, liefde brengt ons in verlegenheid

Degenen die het op het plein stoppen, denken meestal na over hoeveel ze in hun zakken stoppen

Als deze zinnen niet genoeg zijn en de titel ontbreekt

Het is omdat het woord niet genoeg is om het te beschrijven!

Ziek worden van een vrouw

Tussen de spoelen, tussen ', Anaconda

Zoals ik weet ben jij het echt

En geen goede leugen?

Wij twee lichamen en slechts een schaduw

Mijn adem wordt korter

Nu weet ik dat jij het echt bent

En er zal iets blijven

En ik leg de angsten bloot die ik heb

Ik ben geen man, ik ben een symbool

Laat mijn karakter Fabio vermoorden

Of erger dan hem weer een slaaf te maken, nee