NOI - Marracash

Nico stava alla torre all’ottavo piano

L’ascensore era lento, facevo in tempo a incidere uno sgravo

Mi dice: «Guarda cos’ho accrocchiato» cala dal balcone

Un cavo in prolunghe tipo un evaso

Era Italia '90 e per le partite

Aveva portato una tv giù nel cortile

Tra Peroni, i cori e gli zampironi, noi fuori ai rigori

E li ritiriamo con le lattine

Come noi meridionali, ogni estate andavi sempre in Puglia dai tuoi cari

Tredici anni e avevi già il tuo senso degli affari

L’albanese al tuo paese era a prezzi stracciati

E poi Dario ti ha anticipato la cifra

Con quel po' di cash per la storia della sua milza

Mi ricordo Tibaldi, le sere al Subway, poi gli anni del Tiratardi

Bustina dopo bustina

Dai grammi ai diagrammi, dai chili ai Daiquiri

Fini-Giovanardi e finì con gli spini

Adesso che te la facevi con Alessio

Quello che ci imbruttiva da bambini

Ti accompagnavo a prenderla a San Giuliano

La tagliavamo, ma la tenevi per noi da parte

La notte stessa, incollati alla bottiglietta, una specie di festa

Le tipe a terra a cercar le chianghe

Santa tua madre che sapeva

La tua Subaru Impreza, la casa a Capo Verde

Tuo padre invece niente, neanche che fumavi le sigarette

Era vecchia maniera, un mulo, ma assente

E tu sei sempre stato esagerato, nel party, nel farti

Nel far sì che ti amassero da tutti quanti

Scommetto che fai ancora il guappo

In fondo siamo sempre stati due giocatori d’azzardo

Vedrai che andrà, vedrai che poi

Chissà che ne sarà di noi

Solo dei ricordi

Voglia di andare via

Solo dei ricordi in mente

Recidere queste radici

Lo sai, non va, mai come vuoi

Chissà che resterà di noi

Solo dei ricordi

Voglia di andare via

Solo dei ricordi in mente

Non so se ci siamo riusciti

Dario il matto abitava alla scala a fianco

Era già alto e sembrava che non avesse una famiglia affatto

Senza orari, regole né castighi

Però manco qualcuno che gli stirasse un po' i vestiti

Ti ricordo con quella tua felpa verde

Tipo sempre, Nico, sicuro ce l’hai presente

Avevi preso una cifra da un incidente

Una sfiga, ma conveniente, la milza tanto non serve

Ti ricordi il Robinson

Tutti i giorni sempre quei discorsi complicati

Tipo io che escogito

Per non finire a fare gli schiavi

E tu che andavi in roba se fumavi

I lavori che abbiamo provato a fare

Mai che duravamo di più di due settimane

È da sempre che pensi a levar le tende

Thailandia da minorenne, tuo padre che era brutale

Ehi

Te lo ricordi quando

Alessio ci ha messo a tutti in fila al parco

E a noi toccò uno schiaffo perché non abbassammo lo sguardo

Tornando mi dicevi: «Voglio un ferro», schiumando

Eravamo in Santa Rita a far benza

Quando abbiam sentito gli spari in viale Faenza

Seguivamo gli atteggiamenti e le gesta

La strada di gente che già da tempo l’aveva persa

Penso ai nostri giri in centro

Come fughe tutti in scooter nessuno che andava sotto i cento

Spesso ci picchiavamo forte, ma per scherzo

Mi guardavo i lividi allo specchio

E mi ricordo quando è morta tua madre, l’ultimo legame

Hai cominciato a viaggiare

In Bolivia, in India, un po' in Cambogia

Siamo sempre stati alla ricerca di qualcosa, brotha

Lo sai, non va, mai come vuoi

Chissà che resterà di noi

Solo dei ricordi

Voglia di andare via

Solo dei ricordi in mente

Non so se ci siamo riusciti

Ah-ah, ah-ah, ah-ah, ah-ah

Ah-ah, ah-ah, ah-ah, ah-ah

Solo dei ricordi

Solo dei ricordi in mente

Nico zat in de toren op de achtste verdieping

De lift was traag, ik had tijd om een ​​opluchting te snijden

Hij vertelt me: "Kijk eens wat ik heb gekruist" hij daalt van het balkon

Een verlengkabel als een voortvluchtige

Het was Italië '90 en voor wedstrijden

Hij had een tv naar de binnenplaats gebracht

Tussen Peroni, de koren en de zampironi zijn we uit op penalty's

En we verzamelen ze met de blikjes

Net als wij zuiderlingen, ging je elke zomer altijd naar Puglia om je dierbaren te zien

Dertien jaar oud en je had al je zakelijk inzicht

Albanees in uw land was voor spotprijzen

En toen anticipeerde Dario het bedrag

Met dat beetje geld voor zijn miltverhaal

Ik herinner me Tibaldi, de avonden in de Subway, daarna de Tiratardi-jaren

Sachet na sachet

Van grammen tot diagrammen, van kilo's tot daiquiri's

Fini-Giovanardi en eindigde met de doornen

Nu je boos was op Alessio

Wat maakt ons lelijk als kinderen?

Ik ging met je mee om haar op te halen in San Giuliano

We hebben het gesneden, maar je hebt het voor ons apart gehouden

Dezelfde nacht, vastgelijmd aan de fles, een soort feest

De meisjes op de grond op zoek naar de chianghe

Heilige je moeder die wist

Uw Subaru Impreza, het huis in Kaapverdië

Je vader echter niets, zelfs niet dat je sigaretten rookte

Hij was ouderwets, een muilezel, maar afwezig

En je bent altijd over de top geweest, op het feest, in high worden

Door iedereen van je te laten houden

Ik wed dat je nog steeds de guappo speelt

We zijn tenslotte altijd twee gokkers geweest

Je zult zien dat het gaat, dat zul je dan zien

Wie weet wat er van ons wordt

Slechts herinneringen

Wil weggaan

Alleen herinneringen in gedachten

Snijd deze wortels af

Weet je, het gaat nooit zoals je wilt

Wie weet wat er van ons overblijft

Slechts herinneringen

Wil weggaan

Alleen herinneringen in gedachten

Ik weet niet of het ons is gelukt

Dario il matto woonde op de volgende trap

Hij was al lang en zag eruit alsof hij helemaal geen familie had

Zonder dienstregelingen, regels of straffen

Maar er is niemand om zijn kleren een beetje te strijken

Ik herinner me je met dat groene sweatshirt van je

Zoals altijd, Nico, zeker dat je dit in gedachten hebt

Je nam een ​​figuur van een ongeluk

Pech, maar wel handig, de milt is niet zo handig

Herinner je je de Robinson?

Altijd die ingewikkelde toespraken elke dag

Zoals ik aan het bedenken ben

Om geen slaven te worden

En jij die dingen ging doen als je rookte?

De banen die we probeerden te doen

We hebben het nooit langer dan twee weken volgehouden

Je hebt er altijd over nagedacht om de gordijnen op te trekken

Thailand als minderjarige, je vader die brutaal was

Hoi

Weet je nog wanneer?

Alessio zette ons allemaal in de rij in het park

En we kregen een klap omdat we niet naar beneden keken

Toen je terugkwam, zei je tegen me: «Ik wil een strijkijzer», schuimend

We waren in Santa Rita om benza te maken

Toen we de schoten hoorden in Viale Faenza

We volgden houdingen en daden

Het pad van mensen die het allang kwijt waren

Ik denk aan onze rondleidingen door de stad

Zoals iedereen ontsnapt op een scooter, niemand die onder de honderd ging

We slaan elkaar vaak hard, maar als grap

Ik keek naar mijn blauwe plekken in de spiegel

En ik herinner me toen je moeder stierf, de laatste band

Je bent begonnen met reizen

In Bolivia, in India, een beetje in Cambodja

We zijn altijd op zoek geweest naar iets, broeder

Weet je, het gaat nooit zoals je wilt

Wie weet wat er van ons overblijft

Slechts herinneringen

Wil weggaan

Alleen herinneringen in gedachten

Ik weet niet of het ons is gelukt

Ha-ha, ha-ha, ha-ha, ha-ha

Ha-ha, ha-ha, ha-ha, ha-ha

Slechts herinneringen

Alleen herinneringen in gedachten