Untitled - Marracash, Marz

Scrivo una canzone senza titolo

Scrivo una canzone senza pensare a dove andrà

E chi l’ascolterà, libero, per raggiungere l’essenza

Grazie Marz, il tappeto è magnifico

Metto a nudo le paure che ho

Non temo di essere ridicolo

Lasciare che il mio personaggio uccida Fabio

O peggio che lo renda schiavo un’altra volta no

È strano, fra', l’amore ci imbarazza

Come quando stai con gli amici e ti chiama la ragazza

Come fa tua mamma quando hai gente a casa

E lei fa l’affettuosa, io la cacciavo dalla mia stanza

Passato dalla paura di non farcela a quella di farcela

A dire chi è il meglio in Italia, a voce alta

Come quando ti piace troppo una ragazza

E a vederla c’hai l’ansia ed aspetti a baciarla

Non mi interessa ciò che la gente pensa di me, la massa

Perché la massa, fra', non pensa e basta

A casa ho un plasma, vedo me stesso in un programma

Tra noi che cambia?

Io ho arredato meglio la mia gabbia!

Orientali si occidentalizzano, sorpassi

Il mondo cambia, occidentali provano a orientarsi

L’Italia perde il PIL e non il vizio

Si chiudono più affari nei salotti che in ufficio

Non vi siete accorti?

Tutto il mondo ride per non piangere

Fanno i conti in tutto il mondo muori per un margine

Maneggia con cura la mia anima che è fragile

Apri gli occhi perché chiuderli è molto più facile (lo fanno tutti)

Per quelli dei locali i ragazzi sono paganti

Di certo siete artisti a postare e a fotografarvi

Ho scelto di levarmi, di elevarmi, di non allearmi

Di alleviarvi il viaggio e dopo anni dirvi: alle armi!

Scrivo una canzone senza titolo

Ieri sono uscito ed ho incontrato Dio in un vicolo

Oggi scendere dal letto è andare sul patibolo

Alternare l’euforia e la perdita di stimolo

E metto in mostra la forza che ho

Non sono un uomo, sono un simbolo

Non lascerò che Fabio, un uomo tormentato

Comprometta il risultato un’altra volta, no

La tua paura prova solo che il coraggio esiste

Troppo impegnato a viverlo per scriverlo su Twitter

Mi chiedo ora quanto ancora in là mi posso sporgere

Guardo le stelle come se potessero rispondere

Durante un temporale ho visto la spina dorsale del cielo

Stavo conciato male però c’ero!

La verità mi è entrata in casa quasi di soppiatto

Le ho detto di restare ferma e le ho fatto un ritratto

Mi hai portato in posti dove non ero mai stato prima

Leggi il mio volto come una cartina

Dividiamoci il mio cuore tipo ultima siga

Ho aspettato a scrivere di te fino quasi l’ultima rima

È strano, fra', l’amore ci imbarazza

Chi lo mette in piazza, di solito, pensa a quanto mette in tasca

Se queste frasi non sono abbastanza e manca il titolo

È perché per descriverlo la parola non basta!

Ammalarsi di una donna

Tra le spire, fra', Anaconda

Come so che sei davvero tu

E non una bella menzogna?

Noi due corpi e solo un’ombra

Il mio respiro che si accorcia

Ora so che sei davvero tu

E qualcosa resterà

E metto a nudo le paure che ho

Non sono un uomo sono un simbolo

Lasciare che il mio personaggio uccida Fabio

O peggio che lo renda schiavo un’altra volta, no

Ik schrijf een titelloos nummer

Ik schrijf een nummer zonder na te denken over waar het heen zal gaan

En wie ernaar luistert, is vrij om tot de essentie door te dringen

Bedankt Marz, het tapijt is prachtig

Ik leg de angsten die ik heb bloot

Ik ben niet bang om belachelijk te zijn

Laat mijn personage Fabio vermoorden

Of erger nog, dat maakt hem weer een slaaf, nee

Het is vreemd, maat, liefde brengt ons in verlegenheid

Zoals wanneer je met vrienden bent en je vriendin je belt

Zoals je moeder doet als er mensen thuis zijn

En ze is aanhankelijk, ik zou haar mijn kamer uitschoppen

Ging van de angst om het niet te halen naar die om het te halen

Hardop zeggen wie de beste van Italië is

Zoals wanneer je een meisje te leuk vindt

En haar zien maakt je angstig en je wacht om haar te kussen

Het kan me niet schelen wat mensen van mij denken, de massa

Omdat de massa, man, niet alleen denkt

Thuis heb ik een plasma, ik zie mezelf in een programma

Wat is het verschil tussen ons?

Ik heb mijn kooi beter ingericht!

Aziaten worden verwesterd, inhalen

De wereld verandert, westerlingen proberen zich te oriënteren

Italië verliest het bbp en niet de ondeugd

In huiskamers worden meer deals gesloten dan op kantoor

Is het je niet opgevallen?

De hele wereld lacht om niet te huilen

Ze doen de wiskunde over de hele wereld, je sterft met een marge

Behandel mijn ziel met zorg, die kwetsbaar is

Open je ogen omdat ze veel gemakkelijker sluiten (iedereen doet het)

Voor die van de clubs betalen de kinderen

Zeker, jullie zijn artiesten die foto's van jezelf posten en maken

Ik heb ervoor gekozen om op te staan, mezelf te verheffen, niet om de krachten te bundelen

Om de reis voor u gemakkelijker te maken en na jarenlang te hebben gezegd: te wapen!

Ik schrijf een titelloos nummer

Gisteren ging ik naar buiten en ontmoette God in een steegje

Vandaag uit bed komen is naar de galg gaan

Wissel af tussen euforie en een verlies van stimulans

En ik laat de kracht zien die ik heb

Ik ben geen man, ik ben een symbool

Ik laat Fabio, een onrustige man, niet toe

Breng het resultaat opnieuw in gevaar, nee

Je angst bewijst alleen maar dat moed bestaat

Te druk met het leven om het op Twitter te schrijven

Ik vraag me nu af hoeveel verder ik kan leunen

Ik kijk naar de sterren alsof ze kunnen reageren

Tijdens een storm zag ik de ruggengraat van de lucht

Ik was er slecht aan toe, maar ik was erbij!

De waarheid kwam bijna heimelijk mijn huis binnen

Ik zei haar stil te blijven staan ​​en ik maakte een portret van haar

Je hebt me meegenomen naar plaatsen waar ik nog nooit eerder ben geweest

Lees mijn gezicht als een kaart

Laten we mijn hart delen zoals de laatste siga

Ik heb gewacht om over je te schrijven tot bijna het laatste rijm

Het is vreemd, maat, liefde brengt ons in verlegenheid

Degenen die het op straat zetten, denken meestal na over hoeveel ze in hun zak steken

Als deze zinnen niet genoeg zijn en de titel ontbreekt

Het is omdat het woord niet genoeg is om het te beschrijven!

Ziek worden met een vrouw

Onder de spoelen, maat, Anaconda

Alsof ik weet dat jij het echt bent

En is dat geen mooie leugen?

We zijn twee lichamen en slechts een schaduw

Mijn adem die korter wordt

Nu weet ik dat jij het echt bent

En er zal iets blijven

En ik leg de angsten bloot die ik heb

Ik ben geen man, ik ben een symbool

Laat mijn personage Fabio vermoorden

Of erger nog, dat maakt hem weer een slaaf, nee