The Bell In The Sea - Marillion

I dreamed I rolled on the ocean floor

In the sunken bones of a broken ship

On the shadow line where whispers creep

To the world above from the world beneath

On waves of silver I dreamed of gold

'till I lost the peace that dreaming gives

I dreamed of the moment of my own death

That no one ever dreams and lives

I dreamed I sailed to the mirrored edge

Of that murky world for an iron bell

That dragged me down to the ocean bed

And rang to mark where my shadow fell

On waves of silver I dreamed of gold

'till I lost the peace that dreaming gives

I dreamed of the moment of my own death

That no one ever dreams and lives

That no one ever dreams and lives

That no one ever dreams and lives

I dreamed I slept on the ocean bed

And a silent grave of silver sand

Rolled in the sway of an iron bell

I’ve heard it said when they go to sea

On stormy nights you can hear her moan

She tolls for the mourning of her own death

And echoes here on the village stones

On the waves of silver I dreamed of gold

I dreamed of the moment of my own death

That no one ever dreams and lives

That no one ever dreams and lives

That no one ever dreams and lives

Ik droomde dat ik op de oceaanbodem rolde

In de gezonken botten van een gebroken schip

Op de schaduwlijn waar gefluister kruipt

Naar de wereld boven vanuit de wereld beneden

Op zilveren golven droomde ik van goud

tot ik de rust verloor die dromen geven

Ik droomde van het moment van mijn eigen dood

Dat niemand ooit droomt en leeft

Ik droomde dat ik naar de gespiegelde rand zeilde

Van die duistere wereld voor een ijzeren bel

Dat sleepte me naar de oceaanbodem

En belde om te markeren waar mijn schaduw viel

Op zilveren golven droomde ik van goud

tot ik de rust verloor die dromen geven

Ik droomde van het moment van mijn eigen dood

Dat niemand ooit droomt en leeft

Dat niemand ooit droomt en leeft

Dat niemand ooit droomt en leeft

Ik droomde dat ik op de oceaanbodem sliep

En een stil graf van zilverzand

Gerold in de zwaai van een ijzeren bel

Ik heb het horen zeggen als ze naar zee gaan

Op stormachtige nachten kun je haar horen kreunen

Ze tol voor de rouw om haar eigen dood

En weerkaatst hier op de dorpsstenen

Op de golven van zilver droomde ik van goud

Ik droomde van het moment van mijn eigen dood

Dat niemand ooit droomt en leeft

Dat niemand ooit droomt en leeft

Dat niemand ooit droomt en leeft