Kayleigh (Wembley Arena, London, 5th September 1992) - Marillion

Do you remember

chalk hearts melting on a playground wall

Do you remember

dawn escapes from moon washed college halls

Do you remember the cherry blossom in the market square

Do you remember

I thought it was confetti in our hair

By the way didn’t I break your heart?

Please excuse me, I never meant to break your heart

So sorry, I never meant to break your heart

But you broke mine

Kayleigh is it too late to say I’m sorry?

And Kayleigh could we get it together again?

I just can’t go on pretending that it came to a natural end

Kayleigh, oh I never thought I’d miss you

And Kayleigh I thought that we’d always be friends

We said our love would last forever

So how did it come to this bitter end?

Do you remember

barefoot on the lawn with shooting stars

Do you remember

loving on the floor in Belsize Park

Do you remember

dancing in stilettoes in the snow

Do you remember

you never understood I had to go

By the way, didn’t I break your heart

Please excuse me, I never meant to break your heart

So sorry, I never meant to break your heart

But you broke mine

Kayleigh I just wanna say I’m sorry

But Kayleigh I’m too scared to pick up the phone

To hear you’ve found another lover to patch up our broken home…

Kayleigh I’m still trying to write that love song

Kayleigh it’s more important to me now you’re gone

Maybe it will prove that we were right

Or it’ll prove that I was wrong?

Weet je nog

krijtharten smelten op een speelmuur

Weet je nog

dageraad ontsnapt uit door de maan gewassen collegezalen

Herinner je je de kersenbloesem op het marktplein nog?

Weet je nog

Ik dacht dat het confetti in ons haar was

Trouwens, heb ik je hart niet gebroken?

Excuseer me, het was nooit mijn bedoeling om je hart te breken

Het spijt me, het was nooit mijn bedoeling om je hart te breken

Maar je hebt de mijne gebroken

Kayleigh is het te laat om te zeggen dat het me spijt?

En Kayleigh kunnen we het weer samen krijgen?

Ik kan gewoon niet blijven doen alsof het tot een natuurlijk einde kwam

Kayleigh, oh ik had nooit gedacht dat ik je zou missen

En Kayleigh, ik dacht dat we altijd vrienden zouden blijven

We zeiden dat onze liefde voor altijd zou duren

Dus hoe is het tot dit bittere einde gekomen?

Weet je nog

blootsvoets op het gazon met vallende sterren

Weet je nog

liefdevol op de vloer in Belsize Park

Weet je nog

dansen op stiletto's in de sneeuw

Weet je nog

je hebt nooit begrepen dat ik moest gaan

Trouwens, heb ik je hart niet gebroken

Excuseer me, het was nooit mijn bedoeling om je hart te breken

Het spijt me, het was nooit mijn bedoeling om je hart te breken

Maar je hebt de mijne gebroken

Kayleigh, ik wil even zeggen dat het me spijt

Maar Kayleigh, ik ben te bang om de telefoon op te nemen

Om te horen dat je een andere minnaar hebt gevonden om ons gebroken huis op te knappen...

Kayleigh Ik probeer nog steeds dat liefdesliedje te schrijven

Kayleigh, het is belangrijker voor mij nu je weg bent

Misschien bewijst het dat we gelijk hadden

Of zal het bewijzen dat ik het bij het verkeerde eind had?