Forgotten Sons - Marillion

Armalite, street lights, nightsights

Searching the roofs for a sniper, a viper, a fighter

Death in the shadows he’ll maim you, he’ll wound you, he’ll kill you

For a long forgotten cause, on not so foreign shores

Boys baptised in wars

Morphine, chill scream, bad dream

Serving as numbers on dogtags, flakrags, sandbags

Your girl has married your best friend, loves end, poison pen

Your flesh will always creep, tossing turning sleep

The wounds that burn so deep

Your mother sits on the edge of the world

When the cameras start to roll

Panoramic viewpoint resurrect the killing fold

Your father drains another beer, he’s one of the few that cares

Crawling behind a Saracen’s hull from the safety of his living room chair

Forgotten sons, forgotten sons, forgotten sons

And so as I patrol in the valley of the shadow of the tricolour

I must fear evil, for I am but mortal and mortals can only die

Asking questions, pleading answers from the nameless faceless watchers

That stalk the carpeted corridors of Whitehall

Who orders desecration, mutilation, verbal masturbation

I in the guarded bureaucratic wombs

Minister, minister care for your children, order them not into damnation

To eliminate those who would trespass against you

For whose is the kingdom, the power, the glory forever and ever, Amen

Halt who goes there, Death, approach friend

You’re just another coffin on its way down the emerald aisle

When your children’s stony glances mourn your death in a terrorist’s smile

The bomber’s arm placing fiery gifts on the supermarket shelves

Alley sings with shrapnel detonate a temporary hell

Forgotten Sons

From the dole queue to the regiment a profession in a flash

But remember Monday signings when from door to door you dash

On the news a nation mourns you unknown soldier, count the cost

For a second you’ll be famous but labelled posthumous

Forgotten sons, forgotten sons

Peace on earth and mercy mild, Mother Brown has lost her child

Just another forgotten son

Armalite, straatverlichting, nachtkijkers

Op de daken zoeken naar een sluipschutter, een adder, een jager

Dood in de schaduw hij zal je verminken, hij zal je verwonden, hij zal je vermoorden

Voor een lang vergeten zaak, op niet zo buitenlandse kusten

Jongens gedoopt in oorlogen

Morfine, koude schreeuw, boze droom

Dienen als nummers op dogtags, flakrags, sandbags

Je meisje is getrouwd met je beste vriend, houdt van het einde, gifpen

Je vlees zal altijd kruipen, woelen in slaap

De wonden die zo diep branden

Je moeder zit aan de rand van de wereld

Wanneer de camera's beginnen te rollen

Panoramisch gezichtspunt laat de dodende plooi herleven

Je vader drinkt nog een biertje, hij is een van de weinigen die erom geeft

Kruipen achter de romp van een Saraceense vanuit de veiligheid van zijn woonkamerstoel

Vergeten zonen, vergeten zonen, vergeten zonen

En dus terwijl ik patrouilleer in de vallei van de schaduw van de driekleur

Ik moet het kwaad vrezen, want ik ben maar sterfelijk en stervelingen kunnen alleen sterven

Vragen stellen, antwoorden smeken van de naamloze gezichtsloze kijkers

Die door de met tapijt beklede gangen van Whitehall sluipen

Wie beveelt ontheiliging, verminking, verbale masturbatie?

Ik in de bewaakte bureaucratische baarmoeders

Minister, minister zorg voor uw kinderen, beveel ze niet tot verdoemenis

Om degenen te elimineren die tegen u zouden overtreden

Want van wie is het koninkrijk, de kracht, de glorie voor altijd en eeuwig, Amen

Stop die daarheen gaat, Dood, benader vriend

Je bent gewoon weer een doodskist op weg door het smaragdgroene gangpad

Wanneer de steenachtige blikken van uw kinderen om uw dood rouwen met de glimlach van een terrorist

De arm van de bommenwerper die vurige geschenken op de schappen van de supermarkt legt

Alley zingt met granaatscherven die een tijdelijke hel doen ontploffen

Vergeten zonen

Van de wachtlijst tot het regiment een beroep in een oogwenk

Maar onthoud maandag signeersessies wanneer je van deur tot deur rent

Op het nieuws rouwt een natie om jou onbekende soldaat, tel de kosten!

Heel even ben je beroemd maar postuum geëtiketteerd

Vergeten zonen, vergeten zonen

Vrede op aarde en milde genade, moeder Brown heeft haar kind verloren

Gewoon weer een vergeten zoon