Unter Dammkrone - Marienbad

Kannst du es spüren?

Kannst du es hören?

Nur wie ein Hauch, kaum wahrnehmbar

Und doch weht hier ein kalter Wind

So viele Jahre sind vergangen

Seit das Tal verschwand für immer

Und ein Stausee dort entstand

Wo Marienbad einst lag

Dort unten in der Tiefe

Von den Fluten mitgerissen

Ruh’n 12 Menschen kalt im Grab

Haben selbst den Tod gewählt

Man wollte jenes Dort vernichten

Das so seltsam für sie war

Wo so viele Menschen starben

Durch eig`ne Hand, Jahr für Jahr

Getilgt vom Angesicht der Erde

Tief versteckt im Bauch des Sees

Doch manches kann man nicht vergraben

Wenn es nicht in Frieden ruht

Jene Mauern mögen faulen

In tiefster Nacht und ungeseh`n

Doch werden nie gänzlich fallen

Werden in Schwärze aufrecht steh`n

Und selbst bei Tageslicht

Knapp unter Dammkrone

Wenn du dich konzentrierst

Kannst du es selber spür`n

Hier weht ein sanfter Hauch

Steigt aus der Flut empor

Streichelt dir die Haut

Und frisst sich leise in dein Ohr

Ein Verlangen macht sich breit

Einfach tiefer zu geh`n

In die Fluten zu steigen

Um Marienbad zu seh`n

Lass die Welt einfach zurück

Sei bereit für diesen Schritt

Für diesen einen Weg

Der dich tiefer zu und trägt

Steig tief hinab —

Steig zu und ins Wassergrab

Was hat dir denn die Welt zu bieten

Außer Trug und falschen Schein

Sei einmal nur ganz ehrlich:

Willst du Teil davon sein?

Hier bei uns findest du Ruhe

Streif die Hektik einfach ab

Halte inne, ture Buße

Finde Frieden hier im Grab

Finde den rechten Weg —

Und spring endlich vom Steg

Halte nicht dem Atem an

Nimm das Wasser in die auf

Fülle dir damit Lungen

Und lass dem Schicksal seinen Lauf

Voel je het?

Kun je het horen?

Net als een adem, nauwelijks waarneembaar

En toch waait hier een koude wind

Er zijn zoveel jaren verstreken

Sinds de vallei voor altijd verdwenen is

En daar is een reservoir ontstaan

Waar Marienbad ooit lag

Daar beneden in de diepte

Meegesleept door de overstromingen

12 mensen rusten koud in hun graf

Ze kozen zelf voor de dood

Dat wilden ze daar vernietigen

Dat was zo vreemd voor haar

Waar zoveel mensen stierven

Door mijn eigen hand, jaar na jaar

Gewist van de aardbodem

Verborgen diep in de buik van het meer

Maar sommige dingen zijn niet te begraven

Als het niet in vrede rust

Die muren kunnen rotten

In de diepste nacht en ongezien

Maar zal nooit helemaal vallen

Zal rechtop staan ​​in de duisternis

En zelfs bij daglicht

Net onder de top van de dam

Wanneer je focust

Voel je het zelf?

Hier waait een zacht briesje

Stijgt uit het getij

Verzorg je huid

En vreet zich stilletjes een weg in je oor

Een verlangen verspreidt zich

Ga gewoon dieper

Om in de vloed te klimmen

Marienbad zien

Laat de wereld maar achter je

Wees voorbereid op deze stap

Voor deze enkele reis

Die je dieper brengt en draagt

Daal diep af —

Stap in en in het watergraf

Wat heeft de wereld jou te bieden?

Behalve bedrog en valse schijn

Wees gewoon eerlijk:

Wil je er deel van uitmaken?

Hier bij ons vind je rust

Ontdoe je gewoon van de drukte

Stop, berouw

Vind rust hier in het graf

Vind de juiste weg —

En spring tenslotte van de steiger

Houd je adem niet in

Neem het water in de

Vul je longen ermee

En laat het lot zijn gang gaan