Kaffe och tårar - Marie Fredriksson

det var försent när sönda'n kom / du var borta redan / redan vid

månens rand / ingen / ingen höll i din hand / du var så ensam / ensam

i ditt eget land

det var försent när sången kom / du var borta / redan vid första

radens rand / ingen / ingen röst nådde fram / allting var så tyst / så

tyst på nattens strand

mörkrets skuggor förföljde dej / du hann aldrig fram / innan ditt

hjärta stod i brand

det var försent när sommar’n kom / du var borta redan / redan vid

vårens rand / ingen / ingen kunde hålla dej / du var mycket starkare /

större än din egen strand

och där satt vi utan svar / med kaffe och med tårar / åh om vi ändå

kunnat hålla dej kvar…

jag ser en skrattande man / han lyser upp vägen vi fann / att ta vara

på varann

het was te laat toen de zon kwam / je was al weg / al op

de rand van de maan / niemand / niemand hield je hand vast / je was zo eenzaam / alleen

in je eigen land

het was te laat toen het lied kwam / je was weg / eerst al

de rand van de lijn / geen / geen stem bereikt / alles was zo stil / zo

rustig op het nachtstrand

de schaduwen van de duisternis achtervolgden je / je hebt het nooit gehaald / voor de jouwe

hart stond in brand

het was te laat toen de zomer kwam / je was al weg / al bij

lentestreep / niemand / niemand kon je vasthouden / je was veel sterker /

groter dan je eigen strand

en daar zaten we zonder antwoord / met koffie en met tranen / oh als we nog steeds

heb je kunnen houden...

Ik zie een lachende man / hij verlicht het pad dat we hebben gevonden / om voor te zorgen

op elkaar